Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 82
Chrystus: jego wąska droga
W rozważaniu kroku Jego wąskiej drogi dotyczącego głoszenia prawdy, właściwym będzie zastanowienie się nad Jego słuchaczami i nad sposobem ich traktowania. Dla naszych obecnych celów Jego słuchaczy można podzielić na trzy grupy: (1) uczniowie, mniej i bardziej wybitni, (2) rzesze ludzi oraz (3) kler. Jeśli chodzi o nauczanie, największą uwagę poświęcał Swym uczniom, co było zupełnie naturalne. Nauczając ich, starał się rozwijać ich umysł, serce i wolę w kierunku dzieła ich życia – zarówno wtedy, gdy pozostawał z nimi na ziemi, jak i wtedy, gdy miał być z dala od nich, w niebie. Tych Dwunastu i Siedemdziesięciu, jako najwybitniejszych Swoich uczniów, przygotowywał na teraźniejszość i przyszłość. Uczył ich poselstwa, jakie mieli przekazywać, udzielając im cudownych władz pomocnych w tym dziele, a szczególnie ucząc ich metod i udzielając usposobienia odpowiedniego do tego dzieła. Dlatego przekazywał im głębszą wiedzę o tych rzeczach niż innym. Mat. 10 jest dobrym przykładem uczenia ich metod prowadzenia pracy. Przez cały czas pobytu z nimi udzielał im szczerych lekcji jako jednostkom i jako publicznym nauczycielom prawdy. Jezus wyjaśniał im poselstwo o Królestwie, modlitwie, wolności religijnej, świętości, wyjaśniał zarysy Swojej osoby, charakteru i urzędu, samozaparcie, noszenie krzyża, łaski – szczególnie miłość, wiarę i pokorę – ducha, w którym powinni żyć i służyć, zło kleru, odrzucenie i utrapienia Izraela, misję Ducha. Przygotowywało ich to do stania się świętymi i sługami Słowa. Cele, jakie chciał osiągnąć, usprawiedliwiały poświęcanie znacznej ilości czasu i sił uczniom, szczególnie Dwunastu i Siedemdziesięciu. Jednak sporo czasu i sił poświęcał także rzeszom ludzi. Miał w tym dwojaki cel: (1) przekazać im świadectwo o grzechu, sprawiedliwości i nadchodzącym Królestwie, zarówno w jego aspekcie wojującym, jak i panującym; (2) wychwycić wśród nich wrażliwe serca i doprowadzić do stanu uczniostwa w celu przygotowania ich do członkostwa, najpierw w embrionalnym, a następnie w narodzonym Królestwie. Dlatego głosił, nauczał, rozmawiał i przebywał z ludem. Częściowo w ich interesie