Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 93
Chrystus: jego wąska droga
W Swym Świętym Duchu Jezus używał łask drugorzędnych, zarówno tych będących wynikiem tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków niższych samolubnych pierwszorzędnych łask do panowania nad Nim, jak i tych będących wynikiem tłumienia przez te pierwsze wysiłków niższych społecznych łask pierwszorzędnych do panowania nad Nim. Jego pokora była wynikiem tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków samooceny do panowania nad Nim. W istocie rzeczy, Jego cała droga od Jordanu do hadesu była drogą pokory, jak napisano: „Przyjąwszy kształt niewolnika, po staniu się podobny ludziom i po znalezieniu się postawą jako człowiek, poniżył samego siebie, po staniu się posłusznym, aż do śmierci” Filip. 2:8. (Przekład Ulepszony, I.V.). Pokora sprawiła, że stał się bezdomnym nauczycielem i kaznodzieją, zależnym od uprzejmości tych, którym służył. Pokora sprawiła, że utrzymywał kontakty z biednymi, celnikami i grzesznikami. Pokorą było znoszenie sprzeciwiania się grzeszników, zarzutów nauczonych w Piśmie, faryzeuszy i kapłanów oraz słabości uczniów. Pokorą było wykonanie posługi służącego do najbardziej niewdzięcznych zadań, gdy umył nogi Swych uczniów, gdy stało się jasne, że żaden z nich nie posiadał pokory niezbędnej do wykonania tej usługi. To właśnie pokora umożliwiła Panu chwały poddanie się aresztowaniu, niesprawiedliwym procesom, potępieniu, szyderstwom, biciu, biczowaniu, dźwiganiu krzyża, ukrzyżowaniu jako złoczyńcy wśród złoczyńców oraz hańbiącemu urąganiu i śmierci. Tak jak w przypadku używania wszystkich pozostałych łask, jest On z pewnością najwspanialszym przykładem pokory w historii człowieka. Jego skromność, będąca wynikiem tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków aprobaty do panowania nad Nim, przejawiała się brakiem ostentacyjności słów i czynów, prostotą wyglądu i postawy oraz powściągliwością, jaka cechowała Jego postępowanie z wielkimi i małymi. Jego pracowitość, powstająca z tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski panowania nad Nim zamiłowania do odpoczynku, spokoju, wygód i przyjemności, lśni blaskiem w Jego licznych kazaniach, nauczaniu,