Epifaniczny tom 15 – rozdział 2 – str. 98
Chrystus: jego wąska droga
Między innymi Psalm 119 wiele mówi na temat Jego radości. Ogólnie mówiąc, Jego doświadczenia były radosne, pomimo faktu, że był mężem boleści, zaznajomionym ze smutkiem. Te ostatnie opisy niemal w całości, choć nie wyłącznie, należały do Jego końcowych doświadczeń od Getsemane do chwili śmierci. On był radosny.
Trzeciorzędna łaska posłuszeństwa także występowała w Nim w doskonałej mierze. Jako istota ludzka przed poświęceniem, był posłuszny Przymierzu Zakonu, lecz z chwilą poświęcenia Jego posłuszeństwo weszło na wyższy poziom. Wówczas nie tylko w dalszym ciągu był posłuszny Boskiej woli sprawiedliwości, lecz – przyjmując Boską wolę miłości bezinteresownej – doskonale był posłuszny każdemu jej zarysowi. Poświęcenie nie tylko zobowiązywało Go do wyrzeczenia się woli własnej i świata, lecz także we wszystkich rzeczach przyjęcia woli Boga za własną. Uczynił to doskonale. Podejmując każdy z siedmiu kroków wąskiej drogi, tak naprawdę był po prostu posłuszny obowiązkom Swego poświęcenia. Posłuszeństwo Bogu wyrażało się więc w zapieraniu się siebie i świata, studiowaniu, głoszeniu i praktykowaniu Boskiego Słowa oraz w czuwaniu, modlitwie i znoszeniu zła zgodnie z tym Słowem. Zawsze, wszędzie i we wszystkich sprawach przez studiowanie starał się poznać Boską wolę, a następnie z determinacją ją pełnił, zawsze czyniąc te rzeczy, które podobały się Bogu. W ten sposób w Swym Duchu Świętym praktykował posłuszeństwo. Cześć to kolejna łaska trzeciorzędna używana przez Niego w Duchu Świętym. Jej istotą jest najwyższa miłość obowiązkowa i bezinteresowna do Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły. Jej mniej znaczącymi cechami są między innymi pokora, skromność i ostrożność, natomiast jej podstawowe elementy to ocenienie, uwielbienie i adoracja. Jezus posiadał i doskonale używał tej łaski. Jest to oczywiste na podstawie Jego pełnej czci postawy wobec Boskiej osoby, charakteru, słowa i dzieła. Cześć przejawia się w Jego duchu czuwania i modlitwy. Widać ją w Jego zachowaniu się podczas studiowania, działania i cierpienia. Sprawiała ona, że we wszystkich rzeczach na pierwszym miejscu stawiał Boga. Zwróćmy uwagę na cześć cechującą to,