Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 563
Duch Święty: jego łaski dominujące
W 1Kor. 13:13 św. Paweł używa jej bowiem w znaczeniu jednej z trzech głównych łask, natomiast św. Piotr w 2Piotra 1:5-7, wymieniając 7 głównych łask, w ogóle nie używa słowa nadzieja. Tak więc jedna z nich, siedmiu głównych łask, musi oznaczać nadzieję, która jest jedną z trzech głównych łask. Najwyraźniej jest nią męstwo, odwaga, której istotą jest nadzieja na zwycięstwo. Trzecim składnikiem mądrości, jak podaje św. Piotr, jest umiejętność, Boska wiedza, tak często nazywana w Biblii prawdą. Składniki mądrości są więc następujące: wiara, nadzieja i wiedza, które w następujący sposób łączą się, by stać się mądrością: wiara ufająca w Boską wiedzę, prawdę, używa jej taktownie, mając nadzieję na osiągnięcie dobrych rezultatów. Mądrość jest bowiem taktownym i ufnym używaniem prawdy w nadziei osiągnięcia dobrych rezultatów. Jako przymiot charakteru moc oznacza siłę woli. Zgodnie z przydawaniem św. Piotra jej dwoma składnikami są samokontrola i cierpliwość – cierpliwość w znaczeniu wytrwałości, stałości. Samokontrola daje nam stanowczość siły woli, a cierpliwość – stałość siły woli. Połączone, tworzą siłę woli, moc jako łaskę charakteru. Określenia pobożność oraz miłość braterska (do bliźniego) to dwa elementy sprawiedliwości, ponieważ słowa te oznaczają miłość obowiązkową do Boga i bliźniego, co stanowi sprawiedliwość. Św. Piotr w przydawaniu nie analizuje miłości: wymienia ją tylko jednym słowem – miłość, która jest miłością bezinteresowną i która – gdybyśmy ją przeanalizowali – składa się z oceny, jedności, współczucia i ofiarności, opartych na rozkoszowaniu się prawdą i jej duchem.
W 2Tym. 1:7 św. Paweł podaje nam bardzo znaczący synonim mądrości – zdrowy rozsądek. To oznacza właściwe usposobienie umysłowe i religijne, oparte na prawdzie i dostrzegające prawdziwy obraz rzeczy, w świetle odpowiedniej prawdy – i zgodnie z tym taktownie myślące, odczuwające, mówiące i działające. Zdrowy rozsądek jest więc przede wszystkim właściwą postawą umysłową i religijną. Po drugie, by takim być, musi być oparty na właściwych i odpowiednich zasadach prawdy, sprawiedliwości i świętości.