Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 589
Duch Święty: jego łaski dominujące
lub plugawi ją przez niewłaściwe jej używanie, przy czym jedno i drugie szkodzi i osłabia ją. Takie używanie może być bezpośrednie, tj. czynienie jej bezpośrednim środkiem niewłaściwego zastosowania, pośrednim sprawcą popełnianego zła lub jedynie drugorzędnym środkiem, współpracującym pod kierunkiem jakiejś bardziej aktywnej i dominującej cechy. Jednak bez względu na to, czy takie jej użycie jest bezpośrednie, pośrednie, czy też pozostaje ona całkowicie nieaktywna, podczas gdy aktywnymi czynnikami są inne, i to złe cechy, rezultatem jest osłabienie mocy. Rezultat ten jest stosunkowo gorszy i szybszy w wyniku bezpośredniego użycia, mniej zły i powolniejszy w wyniku użycia pośredniego, a najmniej zły i najwolniejszy w przypadku braku użycia. Osłabianie takie przechodzi w fazę tłumienia, gdy poziom użycia bezpośredniego, pośredniego lub jego braku przechodzi ze stanu mniejszej lub większej samowoli do zupełnej samowoli. W takim przypadku rezultatem jest całkowita ruina, która wcześniej następuje przy użyciu bezpośrednim, nieco później – przy użyciu pośrednim, a najpóźniej – przez nieużywanie mocy.
Korzyści płynące z mocy jako łaski są liczne. Jest ona korzystna dla samej siebie, ponieważ posiadanie siły woli, jako samokontroli, czyni nas mocnymi w sposób umożliwiający panowanie nad nami w zwykłych warunkach dla dobra własnego i innych, pomagając w pomyślnej realizacji naszych przedsięwzięć. Ponadto, wzmacnia ona nasze inne dobre cechy, ponieważ pomaga mądrości być silniejszą, czyniąc to samo wobec sprawiedliwości i miłości w ich duchu, sposobie i metodach. Pomaga też wzmacniać niższe łaski pierwszorzędne, drugorzędne i trzeciorzędne, a także nasze wszystkie uczucia. Wreszcie, czyni pomyślnymi plany tworzone przez mądrość oraz motywowane przez sprawiedliwość i miłość. Moc w jej elemencie cierpliwości, wytrwałości, jest również bardzo korzystna przede wszystkim dla siebie, a następnie dla innych cech charakteru. Zaleta ta sprawia bowiem, że właściwie panujemy nad sobą wśród trudnych i złowrogich okoliczności i warunków. Pomyślnie realizuje ona plany mądrości wśród takich trudnych okoliczności i warunków. Wzmacnia w nich skutecznie naszą mądrość w jej planach