Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 594
Duch Święty: jego łaski dominujące
(muzyce, poezji, malarstwie, rzeźbie i architekturze), oratorstwie, aktorstwie, humorze, towarzyskości i tworzeniu wypływa z obowiązkowej miłości do Nich i ją wspiera. Dopełniamy ją, gdy sprawiamy, że nasze odpowiednie pragnienia, myśli, słowa i czyny wypływają z miłości obowiązkowej do Nich i wspierają ją. Miłujemy Ich z całego umysłu, gdy sprawiamy, że każde wyrażenie naszych władz postrzegania, zapamiętywania, wyobraźni i rozumowania wypływa z miłości do Nich i wspiera ją. Dopełniamy tę część naszej obowiązkowej miłości do Nich, gdy sprawiamy, że nasze pragnienia, myśli, słowa i czyny wypływają z takiej miłości i wspierają ją. Miłujemy Ich z całej duszy, gdy sprawiamy, że każda zdolność naszej istoty wyraża się z powodu obowiązkowej miłości do Nich i wspiera ją. Doskonalimy ją, gdy sprawiamy, że każde odpowiednie pragnienie, myśl, słowo i czyn wypływa z takiej miłości obowiązkowej i wspiera ją. Z punktu widzenia sprawiedliwości miłujemy ich z całej siły, gdy sprawiamy, że każdy przejaw naszej siły woli (samokontroli i cierpliwości, wytrwałości) wypływa z takiej miłości obowiązkowej i wspiera ją, co w pełni następuje wtedy, gdy sprawimy, że każde pragnienie, myśl, słowo i czyn wypływa z takiej miłości obowiązkowej i wspiera ją. W ten sposób w krótkości wyjaśniliśmy prawo sprawiedliwości wobec Boga i Chrystusa.
Istnieje solidna podstawa i pełne uzasadnienie dla wymagania przez Boga w sprawiedliwości takiej obowiązkowej miłości dla siebie i Jezusa oraz wynikających z tego efektów w pragnieniach, myślach, słowach i czynach. Jego wymaganie jest właściwe z powodu dobra, jakie wyświadczył całej ludzkości w stworzeniu i opatrzności. Zwróćmy uwagę na niektóre z tych dobrodziejstw. Życzliwością z Jego strony było to, że w ogóle pozwolił nam zaistnieć. Okazał się jeszcze bardziej życzliwy przez to, że pozwolił nam zaistnieć na najwyższym poziomie ziemskiej egzystencji: jako ludziom obdarzonym ciałem z cudownymi organami i zdolnościami, z umysłem zdolnym do postrzegania, zapamiętywania, wyobrażania i rozumowania, z sercem obdarzonym cudownymi władzami moralnymi – zarówno samolubnymi, jak i społecznymi – z niezwykłymi zdolnościami artystycznymi pod względem tego