Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 622
Duch Święty: jego łaski dominujące
jest oparta i działa w harmonii z mocą, sprawiedliwością i mądrością. To prawda, że w wersecie tym nie używa dosłownych słów moc, sprawiedliwość i mądrość. Odwołuje się jednak do nich, zwracając uwagę na główny składnik lub składniki każdej z nich. Na przykład, przez wyrażenie wiara nieobłudna, tj. prawdziwa, w przeciwieństwie do fikcyjnej, pozorowanej wiary, sugeruje dwa ze składników mądrości, tj. ufność i prawdę. Robi więc aluzję do mądrości, używając figury retorycznej – synekdochy, tzn. reprezentowania całej mądrości jej częściami. Przez wyrażenie dobre sumienie, które jest obowiązkowym zarysem sprawiedliwości, robi aluzję do sprawiedliwości, także używając retorycznej figury synekdochy, sprawiając, że część sprawiedliwości reprezentuje jej całość. Przez wyrażenie czyste serce ma natomiast na myśli wolę opartą tylko na dobrych zasadach i realizującą je. Ponieważ moc jako łaska charakteru oznacza siłę woli opartą na dobrych zasadach i realizującą je, w powyższym wyrażeniu czyste serce używa on tutaj synonimu mocy. Tak więc wyżej przedstawione wyjaśnienie stosunku miłości bezinteresownej do mądrości, mocy i sprawiedliwości zostało prawidłowo podane w naszym wyjaśnieniu 1Tym. 1:5. Widzimy więc, że jeśli chodzi o te cztery łaski dominujące, muszą one kontrolować nasze wszystkie pozostałe uczucia oraz wynikające z nich zalety i łaski w znaczeniu podanym w poprzednim akapicie. Ponadto, trzy z nich powinny być związane z miłością tak, by być jej źródłem, podstawą i ukierunkowaniem. Miłość, posiadająca takie źródła, podstawy i ukierunkowanie, powinna przekazywać swe cechy wszystkim łaskom niższym pierwszorzędnym, drugorzędnym i trzeciorzędnym, tak jak sprawiedliwość – mająca swe źródło, podstawę i ukierunkowanie w mądrości i mocy – powinna przekazywać swe cechy wszystkim zaletom niższym pierwszorzędnym, drugorzędnym i trzeciorzędnym. To właśnie dlatego, że miłość bezinteresowna posiada takie źródła, podstawy i ukierunkowanie,