Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 372
Duch Święty: jego istota
w jaki sposób i przez kogo jest ona przejawiana. Stanie się to oczywiste na przykład na podstawie Łuk. 1:35:„Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zacieni cię”. Wszyscy wiemy o tym, że hebrajska poezja między innymi tworzona jest przez powtarzanie tej samej myśli innymi słowami, co zwane jest paralelizmem. Właśnie tutaj mamy przypadek paralelizmu. Wyrażenie: Duch Święty zstąpi na cię oznacza to samo, co wyrażenie: a moc Najwyższego zacieni cię. Wyrażenie Duch Święty oznacza zatem to samo, co wyrażenie moc Najwyższego. W grece brakuje tutaj przedimka określonego przed wyrażeniem pneuma hagion. Dlatego powinno być ono oddane przy pomocy przedimka nieokreślonego a, a nie przy pomocy przedimka określonego the. A przede wszystkim nie należało używać słowa Ghost. Przedimek nieokreślony potwierdza więc, że wyrażenie Duch Święty oznacza tutaj świętą moc Boga.
Te same dwa błędne tłumaczenia występują u Jana 20:22, gdzie tłumaczenie powinno brzmieć: Przyjmijcie Ducha Świętego [w angielskim spirit, nie ghost – przypis tł.]. To, że słowa Duch Święty oznaczają tutaj świętą moc, oczywiste jest na podstawie samego czynu Jezusa. Udzielał On tutaj bowiem Apostołom, a w nich reprezentacyjnie całemu kapłaństwu, świętej mocy, tj. mocy rzeczników Boga, by przez swą służbę ogłaszali pokutującemu i wierzącemu przebaczenie grzechów, a niepokutującemu – zatrzymanie jego grzechów. Tak więc istota tego aktu, jak dowodzą tego słowa następujące po tych cytowanych powyżej, potwierdza, że wyrażenie pneuma hagion oznacza tutaj świętą moc.
Także w wielu innych miejscach Jezus mówi o Duchu Świętym jako mocy. Mówi nam na przykład, że przez Boskiego Ducha wyrzuca demonów (Mat. 12:28), a mimo to, w związku z tym samym aktem, tego samego Ducha nazywa palcem [mocą] Boga (Łuk. 11:20). Przy tej samej okazji oskarżył Żydów, którzy bluźnili przeciwko tej świętej mocy,