Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 391
Duch Święty: jego istota
doskonale i harmonijnie zrównoważone wzajemnie względem siebie i w tej harmonii zgodnie dominujące w krystalizacji Jego wszystkie pozostałe łaski – niższe pierwszorzędne, drugorzędne i trzeciorzędne. Jego usposobienie jest dobre pod każdym względem: duch twój dobry (Psalm 143:10). Takie doskonałe usposobienie czyni Boga najwyższym ze wszystkich, samowystarczalnym i niezależnym od kogokolwiek. Dlatego Biblia zaprzecza, by ktokolwiek mógł kierować Jego usposobieniem lub też doradzać Mu czy czegokolwiek Go nauczyć: Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go? (Izaj. 40:13). Zarówno nominalny cielesny, jak i duchowy Izrael swymi grzechami i błądzeniem zasmucają święte usposobienie Boga, gdyż miłuje ono sprawiedliwość i prawdę, a nienawidzi niegodziwości i błędu: odpornymi byli i zasmucali Ducha jego świętego (Izaj. 63:10). Obiecuje rozwijać Swe święte usposobienie w Izraelu Tysiąclecia: I dam w was ducha mojego (Ezech. 36:27; 37:14). Widzimy więc, że Duch [ruach] Święty między innymi oznacza Boskie usposobienie w Nim samym.
Teraz przejdziemy do głównych wersetów Nowego Testamentu, uczących między innymi o tym, że Duch Święty to święte Boskie usposobienie w Nim samym. W dniu Pięćdziesiątnicy Św. Piotr wykazuje, że zjawisko, którego Izraelici byli świadkami, było częścią Boskiej mocy i usposobienia – Jego świętą mądrością, mocą, sprawiedliwością i miłością, wylewanymi na Kościół w czasie Wieku Ewangelii: w one dni [Wieku Ewangelii] na sługi moje i na służebnice moje wyleję ducha mego (Dz.Ap. 2:18; Joela 2:29). Oznajmił też, że w Wieku Tysiąclecia Bóg wyleje Swe usposobienie na całą rodzinę ludzką: Wyleję ducha mego na wszelkie ciało (Dz.Ap. 2:17; Joela 2:28). Ananiaszowi i Safirze święty Piotr powiedział, że ich postępowanie było niepoważnym traktowaniem i nadużywaniem świętej mocy i usposobienia Boga, Jego świętego serca i umysłu: Dlaczego zmówiliście się, abyście kusili ducha Pańskiego (5:9). Paweł oświadcza, że duch braci to usposobienie mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości – jeśli mieszka w nich święte usposobienie Boga: