Epifaniczny tom 15 – rozdział 6 – str. 396
Duch Święty: jego istota
że ustanowi On wśród nich Boską prawdę w doktrynie i praktyce na niezawodnej i wiecznej podstawie? Jak można zauważyć, czasownik dałem jest w czasie przeszłym. Jest to tak zwana prorocza przeszłość, tj. prorocy używają czasu przeszłego do prorokowania o przyszłych wydarzeniach, by oddać myśl, iż są tak pewni ich wypełnienia się, że mówią o nich tak, jak gdyby należały one już do przeszłości. Z grupy licznych wersetów zwróćmy przy tej okazji uwagę na Iz. 53:3-10, opisującego cierpienia naszego Pana tak, jak gdyby należały już one do przeszłości, choć w rzeczywistości miały miejsce ponad 750 lat po napisaniu Iz. 53:3-10. Widzimy więc, że stwierdzenia: „Dałem Mu Ducha swego” także nie da się pogodzić z duchem jako osobą.
W Izaj. 61:1,2 znajdujemy fragment, który sam Jezus stosuje do siebie (Łuk. 4:18,19). To, że wersety te odnoszą się do Niego za dni Jego ciała oczywiste jest na podstawie faktu, że cytując je, pomija On część wersetu 2, odnoszącą się do Jego drugiego adwentu, a także cały werset 3, również dotyczący Jego drugiego adwentu. Słowa tego tekstu: „Duch Panującego Pana jest nade mną” są bardzo podobne do słów z Izaj. 11:2. Także myśl jest bardzo podobna, z tą tylko różnicą, że tutaj nie mówi Bóg, lecz Chrystus. Według tego wersetu Duch nie może oczywiście być osobą, ponieważ to stawiałoby nad Jezusem jakąś osobę! Wyrażenie „Duch Panującego Pana” oczywiście oznacza tutaj święte Boskie usposobienie – umysł, serce i wolę, szczególnie mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość. To, że nie chodzi tu o osobę, oczywiste jest także z faktu, że to właśnie Duch jest tym pomazaniem, namaszczeniem, jako kwalifikacja Chrystusa do Jego służby. To właśnie z powodu tego namaszczenia Jezus nazywany jest Chrystusem. Hebrajskie słowo mashach, z którego pochodzi hebrajskie słowo Messiah (namaszczony, Chrystus), oznacza on namaszcza; natomiast greckie słowo chrio, od którego pochodzi greckie słowo Christos (namaszczony), znaczy ja namaszczam. Namaszczenie oznacza udzielenie komuś kwalifikacji na kapłana lub króla.