Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 323
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
pokazany jako spadający z poziomu N na poziom R, gdzie jest reprezentowany przez niezupełną piramidkę b. Najpierw rozważmy to, od czego odpadł człowiek, a mianowicie obraz i podobieństwo Boga (1Moj. 1:26,27). Obraz ten nie był fizyczny, ponieważ „Boga nikt nigdy nie widział” (Jan 1:18; 5:37), lecz polegał on na doskonałości władz intelektualnych, artystycznych, moralnych i religijnych jako takich oraz na zdolnościach tych władz. Stworzenie człowieka na podobieństwo Boga oznacza, że został on stworzony, by być królem ziemi i jej różnorodnych form życia i że otrzymał taką władzę. Pierwotna doskonałość człowieka w obrazie i podobieństwie Boga (1Moj. 1:26,27; 5 Moj. 32:4; Kazn. 7:29) zilustrowana jest w pozostałościach obrazu Boga, jakie dostrzegamy w upadłym człowieku, szczególnie jeśli wyobrazimy sobie człowieka, posiadającego wszystkie pozostałości doskonałości, jakie oddzielnie dostrzegamy w rodzaju ludzkim. Okup (1Tym. 2:4-6) i restytucja (Dz.Ap. 3:19-21) także wskazują na to, od czego odpadł człowiek, jak ilustruje to przypadek „onego nowego człowieka” (Efez. 4:24; Kol. 3:10).
Kto przyczynił się do upadku Adama? Nie był to Bóg (Jak. 1:13), lecz szatan (Jana 8:44; Izaj. 14:12,13; Ezech. 28:12-19; 1Moj. 3:4, 5), kuszący ojca Adama i matkę Ewę, przy czym Ewa została zwiedziona, a Adam zgrzeszył świadomie (1Tym. 2:14; Rzym. 5:12). Do jakiego stanu upadł człowiek? Nie dostał się pod wyrok wiecznych mąk, ponieważ Pismo Święte milczy na temat takiej kary za grzech. Wymierzenie takiej kary byłoby przeciwne charakterowi Boga i przeciwne okupowi, ponieważ odkupiciel musiałby przejść przez tę samą karę, a jak wiemy, Jezus nie poszedł na wieczne męki. Byłoby to także sprzeczne z Pismem Świętym, które wyraźnie oświadcza, że karą tą jest śmierć (1Moj. 2:17; 3:19; Jer. 31:30; Rzym. 1:32; 5:12, 15, 17, 21; 6:16, 21, 23; 7:5; 8:13; 1Kor. 15:21, 22, 56; Jak. 1:15; 1Jana 5:16). Człowiek znalazł się pod wyrokiem śmierci, który wpłynął na