Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 333
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
adwentu Jezusa. Pismo Święte uczy przeciwnie: że powrót naszego Pana jest przedtysiącletni i ma na celu wprowadzenie restytucji, łącznie z nawróceniem świata (Dan. 7:13,14; Izaj. 35:4-10; Sof. 3:8,9; Dz.Ap. 3:19-21; 15:16,17; 2Tes. 1:10; Żyd. 9:28, por. Rzym. 8:19,21; Psalm 22:28-30; 72:1,7-14; 1Kor. 15:21-26; Rzym. 14:9; Filip. 2:8-11). Więcej wersetów na temat celów powrotu naszego Pana w uwadze (15).
Powrót naszego Pana jest niewidoczny dla naturalnego wzroku ludzi (choć widoczny dla ich oczu zrozumienia). Potwierdzają to bezpośrednie wersety biblijne (1Tym. 6:16; Jan 14:19). Wynika to także z faktu, że Jego powrót przypomina sposób działania złodzieja (1Tes. 5:1-5; 2Piotra 3:10; Obj. 16:15); z faktu niewidzialności niebiańskiej fazy Królestwa (Łuk. 17:20,21); z ignorancji świata co do Jego drugiej obecności (Mat. 24:37-39, por. Łuk. 17:26-30); z cichego, pozbawionego ostentacji i nieznanego światu sposobu Jego odejścia, który ma być sposobem Jego powrotu (Dz.Ap. 1:11); ze sposobu Jego objawienia, podobnego do jasno świecącego słońca (Mat. 24:27); z faktu, że będzie On widziany tylko wzrokiem umysłu (Obj. 1:7, por. Żyd. 2:9 ; Mat. 23:36-39; 26:64; 1Tym. 6:16; Jana 14:19), a także z argumentacji św. Pawła (2Tes. 1:9), która byłaby rzeczywiście niezręczna, gdyby spodziewał się on fizycznie widzialnego drugiego adwentu. Ponadto, właściwe metody interpretacji Biblii, a także rozum i fakty przeczą poglądowi, że Jego powrót będzie widzialny dla naturalnego wzroku.
Niewidzialność naszego Pana w Jego powrocie jest także potwierdzona tym, że od chwili Swego zmartwychwstania nie jest On już istotą ludzką, lecz duchową, która z konieczności posiada ciało niewidoczne dla naturalnego wzroku. Dowodzą tego przede wszystkim bezpośrednie wersety (1Kor. 15:45; 2 Kor. 3:17; 5:16; 1Piotra 3:18); po drugie, fakt, że święci, których ciała w zmartwychwstaniu mają być podobne do Jego ciała (1Jana 3:2), otrzymują ciała duchowe (1Kor. 15:42-44,48, 49,51-54; Filip. 3:21); po trzecie, fakt odziedziczenia przez Niego