Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 335
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
(19) Tysiąclecie (2Piotra 3:7,8). Jest ono pokazane przez łuk G naszego wykresu. Najpierw, podamy pewne świadectwa Starego Testamentu.: 1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; Psalm 2:8; 22:28-30; 72; Dan. 2:44, 45; 7:13, 14, 18, 22, 27; Izaj. 2:1-4; 9:6,7; 11:6-11; 25:6-9; 32:1; 35:8-10; Ezech. 37:23-25; 36:24-38; Mich. 4:1-4; Jer. 23:5,6; 33:14-16; Joela 2:28,29,32; Amos 9:14,15; Abd. 21; Sof. 3:8,9; Agg. 2:7-9; Zach. 8:20-23; Mal. 4:1-3. Następnie, podajemy kilka świadectw Nowego Testamentu na ten temat: najpierw nasz tekst – 2Piotra 3:7,8, a potem: Mat. 6:10; 19:28; 25:32; Łuk. 1:31,32; 2:31,32; 12:32; 19:11-15; 22:29,30; Jan 18:36; Dz.Ap. 1:6,7; 3:19-21; 15:16,17; 1Kor. 15:21-28; Rzym. 8:17; 14:9; 2Tym. 2:10-12; 4:1; Filip. 2:9-11; Jak. 2:5; Obj. 1:5,6; 2:26, 27; 3:21; 5:9, 10; 11:15; 20:4-6, 7-9; 21:5. Zob. także w książce Tysiąclecie.
(20) Zmartwychwstanie (1Kor. 15:21-23; Dz.Ap. 24:15). Temat ten wiąże się z końcem Wieku Ewangelii (łuk F naszego wykresu) oraz Wiekiem Tysiąclecia (łuk G). Najpierw rozważymy to, co poprzedza zmartwychwstanie, mianowicie upadek Adama z doskonałości w grzech, niedoskonałość i śmierć z powodu nieposłuszeństwa, co spowodowało dziedziczne następstwa dla całej ludzkości (Rzym. 5:12-19; 1Kor. 15:21,22), a także wykupienie z tego stanu przez ofiarę i sprawiedliwość Chrystusa (1Tym. 2:5,6; Rzym. 5:15-19; 1Kor. 15:21, 22). Po drugie, rozważymy istotę zmartwychwstania, najpierw zajmując się znaczeniem tego słowa i aktu: nie oznacza ono jedynie obudzenia umarłych, w przeciwnym razie Jezus nie byłby pierwszym, który zmartwychwstał (1Król. 17:22; 2Król. 13:21; Mat. 9:18, 25; Jan 11:43,44; Dz.Ap. 26:23; 1Kor. 15:20; Obj. 1:5). Słowo zmartwychwstanie (greckie anastasis), zastosowane do ludzkości, oznacza raczej stopniowe powstawanie, krok po kroku, z upadłego stanu do doskonałości Boskiego obrazu, jakim cieszył się Adam, zanim upadł (1Kor. 15:21, 22; Łuk. 20:35, 36; Filip. 3:10, 11; Dz.Ap. 24:15; 23:6; 26:6-8).
Zmartwychwstać ma nie ciało, które jest grzebane (1Kor. 15:35, 37), lecz „umarli” – osoba, dusza