Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 345
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
dodatkowych odniesień do Starego Testamentu). Nominalny cielesny Izrael, typiczne Królestwo Boże, także czasami nazywane jest królestwem (Mat. 8:12; 1Kron. 17:14; 28:5; 2Kron. 13:8). Wyrażenie to używane jest również w odniesieniu do nominalnego duchowego Izraela jako nominalnego Królestwa Bożego (Mat. 13:31-33).
Następnie zastanowimy się nad tworzeniem klasy Królestwa. Środkami, jakich w tym celu używa Bóg, są: Jego Duch (1Piotra 1:22; 1Kor. 6:11), Jego Słowo (1Piotra 1:22-25; 2:2; Jana 17:17) oraz Jego opatrzność (Rzym. 8:28,35-39; Żyd. 12:5-13). Każdy członek tej klasy ma swój udział w tym procesie twórczym: po pierwsze, poświęca się on Bogu, stając się martwym dla siebie i świata a żywym dla Boga (Rzym. 12:1; Kol. 3:3), a po drugie, zachowuje taką poświęconą postawę (Rzym. 12:2; 6:2-11; Kol. 3:1,2; 1Piotra 1:14-16; 2:11; 4:1-3). Jej tworzenie jest przedstawione pod figurą powstawania ludzkiej istoty: Bóg jest Ojcem (Jak. 1:18), Przymierze Sary jest matką (Rzym. 9:7-9; Gal. 4:22-31), w której łonie (obietnicach) następuje spłodzenie, ożywienie, wzrost, wzmocnienie, równoważenie i doskonalenie embrionalnych nowych stworzeń. Potem, w pierwszym zmartwychwstaniu, ma miejsce narodzenie – Kol. 1:18; Obj. 1:5; Jan 3:5-8 (szczegóły dotyczące spłodzenia i narodzenia z Ducha zawarte są w książce Boski plan wieków, Dodatek, s.389-396). Przez narodzenie z Ducha członkowie klasy Królestwa stają się istotami duchowymi, w tej samej naturze co nasz Pan -naturze Boskiej (1Kor. 15:42-54; 2 Piotra 1:4; 2Kor. 4:16-5:4; Filip. 3:20,21; Kol. 3:4; 1Jana 3:2), i dlatego tak jak On są niewidzialni dla ludzkich oczu – patrz Uwaga (18). Zob. także Łuk. 17:20,21. By zilustrować niewidzialność tego duchowego królestwa, możemy powołać się na królestwo szatana, w którym razem z upadłymi aniołami rządzi on nad światem aż do końca obecnej dyspensacji (Mat. 12:24-28; Łuk. 4:5-7; Jan 14:30; 16:11; 2Kor. 4:4; Efez. 2:2; 6:11,12).