Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 347
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
poświęcali się Bogu w czasie Wieku Ewangelii, w wyniku czego byli spładzani z Ducha. Pod koniec tego Wieku pojawia się jeszcze jedna klasa poświęconych – Młodociani Godni, którzy choć poświęceni, nie są spłodzeni z Ducha i nie są oddzielnie jednostkami i dlatego pokazani na wykresie jako klasa. Są jednak poświęceni i dlatego mają do nich zastosowanie zasady, które podaliśmy poniżej.
Najpierw pytamy, czym jest poświęcenie? Jest to odłączenie się od tego co pospolite i zwyczajne i oddanie się Bogu (Rzym. 12:1). Potwierdza to także rozważenie osób poświęconych: W czasach Starego Testamentu Izrael był poświęcony Panu, ponieważ był oddzielony od pogan i wszedł z Nim w relację przymierza; Lewici byli poświęceni Panu w swym odłączeniu od zwykłych Izraelitów i całkowitym oddaniu dla Pana (4Moj. 8:16); kapłani z kolei byli odłączeni od zwykłych Lewitów i jeszcze bardziej oddani Bogu jako ci, którzy mieli składać ofiary. W Nowym Testamencie mamy przykłady Jezusa (Żyd. 10:7,9), apostołów i innych, którzy odłączali się od pospolitych i zwyczajnych zajęć życiowych i całkowicie oddawali się Bogu i Jego służbie. Także poświęcone rzeczy potwierdzają naszą definicję: sabat był odłączony od pozostałej części tygodnia i poświęcony Panu; naczynia Świątyni były odłączone od pospolitych naczyń używanych przez Izraelitów, a używane były tylko do usługi w Przybytku i Świątyni. Błędną definicją poświęcenia jest stan bez grzechu, czego dowodzi 1Jana 1:8; Gal. 5:17; 2:11.
Następnie pytamy: kto jest zapraszany do poświęcenia? Odpowiadamy, że nie świat, ani już poświęceni, lecz usprawiedliwieni, „bracia” z Rzym. 12:1. Już poświęceni są zapraszam do poświęcenia tylko w znaczeniu codziennego ponownego poświęcania się, jak uczył nasz umiłowany brat John Edgar na swym łożu śmierci: „Codziennie odnawiajcie swe przymierze poświęcenia i codziennie starajcie się je realizować”.