Epifaniczny tom 16 – rozdział 8 – str. 350
Uwagi na temat różnych zarysów Boskiego Planu
cudownej wizji, jaką będziemy mieli w przyszłości, gdy ujrzymy naszego Niebiańskiego Ojca twarzą w twarz. Usilnie starajmy się o to, by nasze powołanie i wybór uczynić pewnym, byśmy mogli cieszyć się tym błogim celem naszej nadziei. Następną najświętszą, najwznioślejszą, najcudowniejszą i najbardziej budującą rzeczą, jaką możemy mieć poza wglądem w charakter Jehowy, jest wgląd w charakter Jezusa, który jest obrazem charakteru Ojca. Mamy przywilej widzieć Go nie tylko jako „pełnego łaski i prawdy” (Jan 1:14), lecz także jako tego, który siedzi po prawicy Ojca w majestacie i pięknie Boskiej natury. Jakże chwalebny i budujący jest wgląd także w charakter Jezusa! Po Bogu i Chrystusie mamy naszych braci z Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, w których charaktery także mamy przywilej mieć wgląd. Jakże dobrą rzeczą jest rozmyślanie nad ich podobieństwem do Chrystusa!
Kolejną korzyścią z poświęcenia jest przygotowanie, jakie daje nam ono do naszego przyszłego urzędu, bez względu na to, jakie będzie nasze miejsce w Królestwie. Jakim błogosławieństwem jest świadomość, że Jehowa zajmuje się nami i przygotowuje nas do przyszłej służby! Poświęcenie daje nam także najlepszy rodzaj życia, jaki jest teraz dostępny. Jakie życie może równać się z życiem poświęconych obecnie? Chociaż w poświęceniu rezygnujemy z pewnych dobrych rzeczy związanych z nami samymi i światem, już w obecnym życiu, tutaj i teraz, otrzymujemy stokroć więcej (Mar. 10:30)! Ostatnią korzyścią z poświęcenia, jaką wymienimy, jest przyszła chwała, błogosławiony przywilej współpracowania w realizacji przyszłych zamierzeń Jehowy, w niekończącym się następstwie przyszłych wieków, w miarę jak Bóg przez Chrystusa będzie rozwijał różne części wszechświata, jedną po drugiej. Zaprawdę wielkie i cudowne są korzyści, jakich udzieli nasz Niebiański Ojciec. „Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie [cielesnego człowieka] nie wstąpiło, co Bóg przygotował tym, którzy go miłują” (1Kor. 2:9)!