Epifaniczny tom 16 – rozdział 7 – str. 302
Zakryta tajemnica
Którym Bóg chciał oznajmić, jakie jest bogactwo tej tajemnicy” (Kol. 1:26,27), „tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej” (Rzym. 16:25).
„Tajemnica to wielka jest; lecz ja mówię o Chrystusie i Kościele” (Efez. 5:32). Wypełnianie się tej tajemnicy zaczęło się wtedy, gdy Bóg zaczął być widoczny w ciele Jezusa. Świat nie potrafił dostrzec żadnej różnicy między Nim a innymi ludźmi. Mimo to Duch Boga przebywał w Nim, pomazując Go mocą w wyjaśnianiu prawdy, ofiarowaniu Samego Siebie itd. To samo pomazanie w dniu Pięćdziesiątnicy stało się trwałym udziałem całego prawdziwego Kościoła, o którym napisano: „jaki on jest [był], tacy i my jesteśmy na tym świecie” (1Jana 4:17) – tajemnicą dla świata, który „nie zna nas, ponieważ jego nie zna” (1Jana 3:1). Konieczność zakrycia skrytego zamierzenia Boga odnośnie Chrystusa jest oczywista. Gdyby religijni przywódcy Żydów wiedzieli, że Jezus naprawdę był pomazany przez Boga, nie ukrzyżowaliby Pana chwały (1Kor. 2:7,8; Dz.Ap. 3:17). I gdyby władcy świata i nominalnego kościoła rozpoznali pomazane Ciało Pana w czasie obecnego Wieku Ewangelii, Kościół nie miałby przywileju cierpienia ze swą Głową (2Tym 2:11,12).
Objawienie tej tajemnicy zostało skierowane szczególnie do apostoła Pawła, w wyniku czego czytając na przykład jego pisma, możemy zrozumieć jego wiedzę na temat tajemnicy Chrystusa, której stał się sługą, by wszyscy (poświęceni, jedyni, którym Bóg objawia Swe sekrety) mogli zrozumieć, czym jest społeczność tajemnicy, która od początku świata była skryta w Bogu, który wszystkie rzeczy stworzył przez Jezusa Chrystusa (Efez. 3:3-9). Św. Paweł mówi Kościołowi, że tą tajemnicą jest „Chrystus w was, nadzieja onej chwały” (Kol. 1:27).
Przechodzimy obecnie do pokazania różnych biblijnych terminów, przy pomocy których Nowy Testament objawił -uczynił jasną – tę tajemnicę świętym, a następnie wykażemy, jak tajemnica ta została objawiona w Starym Testamencie,