Epifaniczny tom 16 – rozdział 7 – str. 310
Zakryta tajemnica
roku i będzie trwało aż do końca Tysiąclecia], dokona się tajemnica Boża [klasa Chrystusa], jak opowiedział sługom swoim prorokom” (Obj. 10:7). Dokonanie tej tajemnicy następowało stopniowo, chociaż o jej różnych zarysach można powiedzieć, że wszystkie miały miejsce w trakcie początku trąbienia siódmej trąby, tj. w czasie zachodzenia Wieku Ewangelii na Wiek Tysiąclecia – Paruzji, inaczej okresie żęcia żniwa, oraz Epifanii, inaczej czasie ucisku, jaki wybuchł w 1914 roku. Najpierw zakończyło się ogólne powołanie, gdy pełna liczba próbnie została wprowadzona do Ciała. Następnie, na początku Epifanii, po zakończeniu żęcia w procesie żniwa, jeszcze zanim na ziemię powiał „wiatr”, tzn. przed wybuchem wojny światowej w jakimkolwiek kraju – ostatni członkowie wybrańców w danym kraju (pełna liczba 144000 – Obj. 7:1-4) w komplecie zostali zapieczętowani na czole (chociaż niektórzy pozostali, by po tym czasie dokończyć swój ziemski bieg). W ten sposób dokonał się kolejny krok skończonej tajemnicy („Stało się” – tajemnica się dokonała – Obj. 16:17). W czasie Epifanii („przyjściu swoim” – 2Tym. 4:1) Jezus sądzi „żywych” – tych, którzy nie znajdują się pod wyrokiem śmierci – i oczyszcza antytypicznych synów Lewiego (kapłanów i Lewitów) jako dwie klasy (Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię – „złoto i srebro”), by mogli „ofiarować Panu dar w sprawiedliwości” (Mal. 3:3). Złota klasa, klasa tajemnicy, w jej ostatnich członkach miała być w pełni wyzwolona, wyniesiona do chwalebnego stanu, przed nadejściem najcięższych elementów czasu ucisku, ponieważ nikt z jej grona nie miał całkowicie przez niego przechodzić, jak wskazał na to Mistrz u Łuk. 21:36: „Czuwajcie (…), abyście byli godni ujść tego wszystkiego, co się ma dziać, i stanąć przed Synem człowieczym”. Gdy „stają przed Synem człowieczym” w chwale, tajemnica jest w pełni dokonana. Zgodnie z Kol. 3:4 i 1Piotra 1:7, następuje to przed końcem Epifanii.