Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 264
Drugie piekło Biblii
Izaj. 27:1: „Dnia onego [w Tysiącleciu] nawiedzi Pan mieczem swoim srogim, wielkim i mocnym [prawdą], Lewiatana, węża długiego, Lewiatana, węża skręconego, a zabije smoka [cywilne władze królestwa szatana], który jest w morzu„. Tutaj także przedstawione jest zniszczenie szatana, jego całkowite unicestwienie, wraz ze zniszczeniem cywilnych władz jego królestwa. Dokonuje tego nasz Pan za pośrednictwem prawdy. Psalm. 72:4: „Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy”. Jezus będzie sądził ubogich, pokornych, przede wszystkim w znaczeniu uczenia, pouczania ich; po drugie, będzie ich próbował zgodnie z podanymi naukami; po trzecie, będzie ich chłostał w celu naprawy, gdy nie będą czynić odpowiedniego postępu; a ostatecznie, wyda na nich wyrok zależny od ich reakcji. Wszyscy z rodzaju ludzkiego są dziećmi ubogiego. Szatan jest wielkim ciemięzcą rodziny ludzkiej i wykorzystuje wiele uciskających instytucji. Fragment ten pokazuje jednak, że zostanie on skruszony, zupełnie, całkowicie i wiecznie zniszczony. W ten sposób literalne teksty dowodzą ostatecznego zniszczenia szatana.
(2) Bestia, symbol wielkiego antychrysta, także ma być wrzucona do „jeziora ognia” (Obj. 19:20; 20:10). Prawdziwy Chrystus składa się z Jezusa jako Głowy oraz Kościoła, który jest jego ciałem. Wielki antychryst składa się z fałszywego Chrystusa: papiestwa jako głowy oraz hierarchii jako ciała. Jest to nazywane „tajemnicą nieprawości” (2Tes. 2:7). Zaczęła ona działać w swych pierwszych, ledwie widocznych początkach i przejawach, w bezbożnej ambicji niektórych wodzów wśród braci już za dni apostołów. W tym wielkim systemie wypełniły się prorocze opisy antychrysta podane przez Daniela i Objawienie, jak również w 2Tes. 2:7-9. W tym literalnym opisie znajdujemy jego ostateczny koniec (w. 8): „A wtedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich [prawdą] i zniesie objawieniem przyjścia [obecności]