Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 270
Drugie piekło Biblii
ono czegoś grzesznego, np. grzesznego ciała. Oznacza tylko i wyłącznie ciało i jest używane w odniesieniu do Adama i Ewy, zanim ci zgrzeszyli (1Kor. 6:16), jak również i potem. 25 razy dotyczy ciała naszego Pana, które było doskonałe, bez wady, bez skazy (zob. Jan 1:14; 6:51-56; Żyd. 10:20; 1Tym. 3:16). Tak więc „cielesne usposobienie” z Rzym. 8:6 oznacza po prosu umysł, wolę ciała. Znaczenie tego wersetu nie jest trudne do uchwycenia, jeżeli będziemy go czytać w kontekście wykładu (7:18-8:15), którego stanowi część. Św. Paweł dobrze wiedział, że święci, jak również cały rodzaj ludzki, mieli upadłe ciała, z którymi musieli walczyć. Jednak święci mieli czynić coś więcej: musieli umartwiać (w.13) takie apetyty i pragnienia ciała, które są słuszne i właściwe dla naturalnego człowieka, tak jak Jezus (który nigdy nie musiał walczyć z upadłym ciałem) musiał zwyciężać skłonności Swego ciała, kiedykolwiek wydawały się one przeszkadzać czynieniu przez Niego woli Boga, a to po to, by uzyskać wieczne życie jako nowe stworzenie i uniknąć wtórej śmierci. Widzimy zatem wyraźnie, że śmieć wspomniana u Rzym. 8:6 nie jest śmiercią Adamową, lecz wtórą.
Kolejny literalny fragment mówiący o całkowitym zniszczeniu niepoprawnych grzeszników to Filip. 3:19: „Których koniec jest zatracenie, których bogiem jest brzuch, a chwałą hańba ich, którzy się o rzeczy ziemskie starają”. Jest tutaj mowa o niektórych z tych, którzy kiedyś byli ludem Pana. Zamiast nadal trwać w poświęceniu i wierności Bogu, w stanie śmierci dla siebie i świata i życiu dla Boga, całkowitym oddaniu Jemu, swoim bogiem czynią swój brzuch i chełpią się grzechami, jakie popełniają, szczycąc się swą hańbą. Upadają z powodu zajmowania się ziemskimi rzeczami, z powodu niekierowania swych uczuć na rzeczy w górze, gdzie Chrystus znajduje się po prawicy Boga. Nie idąc za przykładem Jezusa i wiernych w ich ziemskim życiu, zabiegając i troszcząc się o rzeczy tej ziemi – jej bogactwa, władzę, urzędy itp. – nie dochowując wierności w poświęceniu Bogu aż do końca – przegrywają w swym poświęceniu i są całkowicie niszczeni.