Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 272
Drugie piekło Biblii
im rozkazania świętego. Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie”. Będą oni całkowicie zniszczeni w swym własnym skalaniu. Jakże wyraźnie te literalne wersety dowodzą, że losem niepoprawnych grzeszników jest zupełne, całkowite i wieczne unicestwienie! Przez porównanie wykazują one, że jezioro ognia jest symbolem zniszczenia.
Niektórzy wyciągają błędny wniosek, że zniszczenie niepoprawnych wspomniane w powyższych wersetach polega na zniszczeniu ich ciała, lecz nie duszy, która – jak twierdzą – żyje nadal w miejscu tortur – jeziorze ognia i siarki. Wiele wersetów, które mówią o zniszczeniu duszy, dowodzi, że ich wniosek jest błędny. Przytoczymy kilka z nich: Psalm 35:17: „Panie, długo na to patrzeć będziesz? Wyrwij duszę moją od zguby ich”. Psalm 40:15: „Niech będą pohańbieni, a niech się zawstydzą wszyscy, którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechaj się wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego”. W obydwu przypadkach mówcą jest Dawid. Zdawał on sobie sprawę, że gdyby odebrano mu życie, oznaczałoby to zniszczenie jego duszy. Dawid jest czasami używany jako typ Jezusa i Kościoła, którzy także doznawali prześladowań ze strony tych, którzy dążyli do ich zniszczenia.
Przyp. 6:32: „Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoją, ten to czyni”. Ci, którzy popełniają cudzołóstwo i w ten sposób gwałcą związek małżeński, przejawiają wielki brak zrozumienia – czy to mężczyźni, czy kobiety. Grzesząc w ten sposób, niszczy się własną duszę, tzn. szybciej wpędza się siebie w stan śmierci. Jeśli tacy nie zreformują się w tym życiu albo w czasie próby następnego wieku, zostaną całkowicie unicestwieni.
Ezech. 22:27: „Książęta jej w pośrodku jej są jak wilki chwytające łup, wylewające krew, tracące dusze, szukające zysku”. Tymi książętami są wodzowie chrześcijaństwa – kościelni, polityczni, finansowi, społeczni. Jeśli ostatecznie okażą