Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 279
Drugie piekło Biblii
i siarki symbolizuje zupełne, całkowite i wieczne unicestwienie w postaci wtórej śmierci, jest taki, że Obj. 14:10 oraz wyżej wymieniony werset używają wyrażeń męczeni oraz męczeni na wieki wieków, i w ten sposób rzekomo dotyczą one wiecznych mąk, a nie zniszczenia. Odpowiadamy, że greckim czasownikiem przetłumaczonym jako męczeni, jest tutaj basanizo. Wszyscy leksykografowie greki zgadzają się, że pierwsze znaczenie tego czasownika to próbować, badać, drugie znaczenie to próbować przez tortury lub badać przez tortury, co wywodzi się ze starożytnego zwyczaju poddawania ludzi próbie przez tortury, np. pewien hetman kazał zbadać, spróbować św. Pawła biczami (Dz.Ap. 22:24). Natomiast trzecie znaczenie tego słowa to torturować, męczyć. Słowo to najpierw znaczyło oczywiście próbować, tak jak rzeczownik basanos, od którego pochodzi czasownik basanizo, przede wszystkim oznacza kamień probierczy, który używany jest do testowania metali itp. Ponieważ jednak wiele takich prób w czasach starożytnych polegało na biczowaniu, słowo to zaczęło nabierać znaczenia próbować przez tortury. W końcu zaczęło oznaczać same tortury. Tłumacze, których umysły niewątpliwie wypełnione były doktryną o wiecznych mękach, w tym przypadku przyjęli trzecie znaczenie tego słowa. Jeśli jednak uwzględnimy to pierwsze, cała sprawa staje się jasna i harmonijna ze wszystkimi dosłownymi wyrażeniami, jakie w tym temacie podaliśmy wcześniej. „Będą próbowani we dnie i w nocy, na wieki wieków”. Doskonałe umysły Boskich stworzeń, uznanych za godne życia, przez całe wieki będą badać istotę, charakter, owoce i historię diabła, bestii (papiestwa) oraz fałszywego proroka (połączonego sekciarskiego protestantyzmu). Tak często, jak często będą się nad nimi zastanawiać, z analizy tej będą wyciągać prawdziwy wniosek, że te trzy rzeczy słusznie znajdują się w symbolicznym jeziorze ognia i siarki – zupełnym, wiecznym unicestwieniu.
W Izaj. 14:12-27 znajdujemy bardzo obrazowy opis czynów i losu diabła, bestii i fałszywego proroka. W wersetach 12-14 opisane są uczynki diabła, potem bestii, a na końcu fałszywego proroka, z powodu ich współpracy ujętych pod symbolem