Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 283
Drugie piekło Biblii
władców Królestwa, a jego dwa pagórki reprezentują Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych jako drugorzędnych władców Królestwa (Psalm 72:3). Doliny miasta reprezentują poddanych królestwa – klasę restytucyjną. Jego mury reprezentują zbawcze władze Królestwa, a jego bramy (Izaj. 60:18) to godne uznania narzędzia, które wprowadzają świat do Królestwa. Dolina Jozafata, leżąca na wschód od Jeruzalem i będąca (nawet do tej pory) miejscem powszechnego grzebania zwłok, jest typem hadesu, czyli pierwszego, Adamowego stanu śmierci, z którego powrócą wszyscy niewybrani, otrzymując sposobność wejścia do Królestwa przez jego otwarte bramy (Izaj. 60:11, 12). Dolina Hinnom (zwana gehenną) została użyta do zobrazowania antytypicznej gehenny, jedynej gehenny wspomnianej w Nowym Testamencie, tj. wtórej śmierci, z której nikt nie powróci.
Żydzi wykorzystywali literalną gehennę nie do grzebania zwłok, lecz jako oczyszczalnię dla miasta. Miejskie odpady, śmieci itp. były wrzucane do tej doliny i w niej niszczone: to, co spadło na jej występy i skały, było pożerane przez robaki, a to, co spadło na samo dno doliny, było mszczone przez ogień zmieszany z siarką, który stale tam płonął. Żywe stworzenia nigdy nie były wrzucane do tej doliny, ponieważ Żydom nie wolno było torturować jakichkolwiek stworzeń. Po egzekucji pewnych szczególnie nikczemnych przestępców ich martwe ciała były wrzucane do tej doliny, gdzie trawiły je robaki i ogień. Celem takiego spalenia w gehennie było obrzydzenie w oczach ludzi danej zbrodni i przestępcy i oznaczało, że winowajca był przypadkiem beznadziejnym. Ponieważ Żydzi wierzyli w zmartwychwstanie, zniszczenie ciała w gehennie po śmierci (figuralnie) oznaczało utratę nadziei na zmartwychwstanie i przyszłe życie. Zniszczenie dokonywane przez robaki i ogień jest odpowiednim typem wiecznego unicestwienia dokonywanego przez antytypiczną gehennę. To właśnie te fakty dowodzą, że dolina ta jest typem drugiego piekła.