Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 289
Drugie piekło Biblii
nieograniczona w przyswajaniu sobie nowych doktryn i praktyk kosztem tych wyznawanych poprzednio]. Wężowie [Jezus nazywa ich w ten sposób dlatego, że podobnie do szatana miłowali grzech], rodzaju jaszczurczy [jako klasa byli podobnymi do systemu szatana, symbolicznego jaszczura], jakże będziecie mogli ujść przed sądem [potępieniem] ognia piekielnego [gehenny – nasz Pan prawie nie miał nadziei, że ci hipokryci kiedykolwiek unikną wyroku wtórej śmierci, ponieważ swą świadomością grzeszenia przeciwko tak wielkiemu światłu tak bardzo podkopywali swoje charaktery, że stawały się one niemal nieuleczalne]”. Obawiamy się, iż będą oni należeć do dwóch klas wspomnianych w wyjaśnianym już Izaj. 65:20.
Ostatnim fragmentem używającym słowa gehenna jest Jak. 3:6. Ponieważ skomentowaliśmy go już szczegółowo, nie będziemy tego teraz powtarzać. Z naszej analizy użycia w Nowym Testamencie słowa gehenna wynika zatem, że odnosi się ono do doliny Hinnom leżącej poza Jeruzalem, która mszcząc brudy, odpady itp. z tego miasta, obrazuje zupełne, całkowite i wieczne unicestwienie niepoprawnie złych. Jest to oczywiste na podstawie analizy fragmentów, w których występuje słowo gehenna.
Trzecim sposobem mówienia w Piśmie Świętym o drugim piekle jest „ogień wieczny”. Wyrażenie to występuje u Mat. 25:41, w przypowieści o owcach i kozłach, gdzie czytamy: „Potem [pod koniec Małego Okresu] rzecze [Jezus] i tym, którzy będą po lewicy [klasie kozłów]: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego„. Ponieważ jest to przypowieść, ogień jest w niej symboliczny. Jeśli bowiem uznamy ogień za literalny, za literalne powinniśmy także uznać owce, które wówczas nie oznaczałyby ludzi. To, że ogień jest symboliczny, potwierdzone jest przez wersety, jakie już rozważaliśmy, np. Żyd. 2:14, które dowodzą, że ostatecznym losem szatana jest zniszczenie. Podobnie Obj. 20:9