Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 291
Drugie piekło Biblii
przypadek podawania przyczyny jako skutku – nie chodzi o to, że wieczny ogień wiecznie próbował zniszczyć te miasta, lecz nigdy nie mógł tego zrealizować, ale raczej o to, że zniszczył je na zawsze – ponieśli karę, zniszczenie, jakie na wieki sprowadził na nich ogień. W ten sposób stało się to dla nas przykładem. Sodoma wydaje się przede wszystkim reprezentować wielkiego antychrysta, bestię (papiestwo), natomiast Gomora – obraz bestii (połączony protestantyzm sekciarski). Zniszczenie tych miast przede wszystkim obrazuje zniszczenie tych wielkich systemów. Ponadto, niszcząc złych z Sodomy, Gomory i miast na równinie, Bóg dostarczył typu wiecznego zniszczenia niepoprawnie złych z Wieków Ewangelii i Tysiąclecia. Podlegając bowiem karze, jaką otrzymali – zniszczeniu przez ogień i siarkę – zostali użyci przez Pana do zilustrowania kary niepoprawnie złych, tj. wiecznego zniszczenia, zagłady, unicestwienia.
Łuk. 17:28,29 także mówi o zniszczeniu Sodomy za dni Lota: „Także też jak się działo za dni Lotowych, jedli, pili, kupowali, sprzedawali, szczepili, budowali. Ale dnia tego, gdy wyszedł Lot z Sodomy spadł jak deszcz ogień z siarką z nieba i wytracił wszystkich”. Widzimy tutaj, że ludzie byli zajęci codziennymi sprawami, gdy nagle dosięgło ich zniszczenie od Pana. Zauważamy, że nic nie jest powiedziane o ich wiecznych mękach.
Jako czwarty i ostatni sposób, w jaki Pismo Święte mówi o drugim piekle, rozważymy użycie w Starym Testamencie słowa szeol, w zastosowaniu do drugiego piekła. Jak bowiem wykazaliśmy wcześniej, Stary Testament używał go zarówno dla pierwszego, jak i drugiego piekła.
Psalm 9:18 (A.R.V.): „Niepobożni zostaną zawróceni [powrócą] do szeolu, wszystkie narody [Gog i Magog – Obj. 20:7-9, 15], które zapominają Boga„. W tym życiu żaden naród z wyjątkiem cielesnego i duchowego Izraela nie zna Boga, a cielesny