Epifaniczny tom 16 – rozdział 6 – str. 292
Drugie piekło Biblii
Izrael nie znał Go na tyle dobrze, by stanąć na ostatecznej próbie do życia. Dlatego fragment ten, jak dowodzi kontekst, odnosi się do świadomie złych w Małym Okresie. Wcześniej zostali oni wyprowadzeni z hadesu, pierwszego szeolu. Zapominając jednak o Bogu w czasie próby Małego Okresu, powrócą do szeolu, jako stanu drugiej śmierci, i nigdy z niego ponownie nie wyjdą – pozostaną w zupełnym, całkowitym i wiecznym unicestwieniu.
Przyp. 15:24 (A.R.V.): „Dla mądrych droga życia wiedzie w górę, by oddalili się od szeolu na dole”. Droga życia mądrych ludzi biegnie w rzeczach wyższych: rzeczach szlachetnych, w harmonii z prawdą i sprawiedliwością. Swą mądrością dowodzą, że trzymają się tych rzeczy po to, by uniknąć szeolu na dole, tzn. drugiego piekła, drugiej śmierci. Nie może to dotyczyć pierwszego piekła, ponieważ dążenie do wyższych rzeczy (Kol. 3:1,2) sprawia, że osoby takie wiernie zużywają swe człowieczeństwo w służbie dla Pana i Jego sprawy, przyśpieszając w ten sposób swoje wejście do pierwszego pieklą. Tekst ten będzie miał także wypełnienie w Wieku Tysiąclecia, gdy mądrymi będą wierni restytucjoniści, którzy okażą posłuszeństwo zarządzeniom Nowego Przymierza jako swojej drodze uzyskania życia i którzy znajdą się wśród tych, do których Jezus powie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata”. W ten sposób, przez dążenie do wyższych rzeczy, mądrzy tamtego wieku oddalą się, to znaczy unikną drugiego piekła.
Przyp. 23:14: „Ty go [twojego syna] bij rózgą, a duszę jego z piekła [szeolu] wyrwiesz„. Werset ten nie odnosi się oczywiście do pierwszego piekła (szeolu), ponieważ bez względu na to, jak bardzo obecnie karcone jest dziecko, i tak pójdzie do pierwszego piekła. Jednak właściwa dyscyplina i karcenie ze strony rodziców wiele dzieci ocaliły od drugiego piekła (w. 13), ponieważ powstrzymały te z nich, które właściwie na to reagowały,