Epifaniczny tom 16 – rozdział 4 – str. 226
Pierwsze piekło Biblii
jest symbolem zniszczenia]”. Tak więc pasuje tutaj tylko trzecia definicja.
W Ezech. 31:15-17 także znajdujemy symboliczny opis całkowitego obalenia Babilonu (zob. Komentarz bereański), łącznie z niektórymi okolicznościami towarzyszącymi: „Dnia, którego on [wielki Babilon, Assur (w. 3) – symboliczne drzewo, które wzniosło się ponad wszystkie drzewa (wszystkie inne organizacje świeckie, w. 5), pod którego cieniem – ochroną – mieszkały wszystkie wielkie narody – w. 6] zstąpił do grobu [szeolu], uczyniłem lament [nie dlatego, że to wielkie miasto odejdzie (Obj. 18:11-19) na wieczne męki, czy też wieczną szczęśliwość, lecz dlatego, że odejdzie w stan zapomnienia, ponieważ Bóg przeznaczył je na zniszczenie], zamknąłem nad nim przepaść [w celu zniszczenia wielkiego Babilonu Bóg udzieli ochrony jego niszczycielom] i zahamowałem strumienie jej, aby się zatrzymały wody wielkie; i uczyniłem, że opłakiwał go Liban [ci, którzy fałszywie uznawani są za sprawiedliwych (Liban oznacza biały), pokazani są tutaj jako opłakujący zniszczenie Babilonu], a wszystkie drzewa polne [wielcy tego świata] zwiędły z jego powodu. Od grzmotu upadku jego zatrwożyłem narody, gdy go strąciłem do grobu [szeolu] z tymi, co w dół zstępują (…) i ci z nim zstąpili do grobu [szeolu], do pobitych mieczem”. Mamy zatem jeszcze jeden opis systemu, rzeczy materialnej, która idzie do szeolu przed Dniem Sądu. Pasuje tutaj oczywiście tylko trzecia definicja, i to z tych samych powodów, jakie podaliśmy w poprzednim akapicie.
U Ezech. 32:21,27 czytamy: „Mówić do niego [Egiptu] będą najmocniejsi z mocarzów [potężne narody, które zginęły wcześniej] z pośrodku grobu [szeolu] z pomocnikami jego, którzy tam zstąpiwszy, leżą z nieobrzezanymi pobitymi mieczem. (…) i położyli miecze swe pod głowy swe, wszakże przyjdzie nieprawość ich na kości ich”. Tutaj przepowiedziane jest usunięcie Egiptu (symbolu szatańskiego systemu