Epifaniczny tom 16 – rozdział 4 – str. 229
Pierwsze piekło Biblii
jaka z powodu grzechu Adama ciąży na całej rodzinie ludzkiej. W ten sposób Bóg przez zasługę ofiary Jezusa odkupuje rodzaj ludzki z mocy szeolu [stanu śmierci] i wybawia od śmierci [procesu umierania]. W czasie Wieku Tysiąclecia przez wzbudzenie z grobu wszystkich umarłych w Adamie zniszczy On szeol [Adamowy stan śmierci]. Przez procesy restytucji za pośrednictwem służby klasy Chrystusa doprowadzi do ustania śmierci [Adamowego procesu umierania], niszcząc wszelką moc, jaką ma ona nad synami ludzkimi. Żal skryty będzie od oczu Boga, tzn. nie zmieni On Swych zamiarów w tym względzie, lecz z pewnością wykona je zgodnie ze Swoim Słowem. Oczywiste jest, że do tego kontekstu pasuje tylko trzecia definicja.
Następujące dwa teksty dowodzą, że pierwsze piekło jest mszczone w odniesieniu do Kościoła przez wzbudzenie go z umarłych. W Mat. 16:18 czytamy: „A ja ci też powiadam, żeś ty jest Piotr, a na tej opoce [wyznaniu, jakie uczynił Piotr, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga żywego] zbuduję kościół mój, a bramy piekielne [hadesu] nie przemogą go”. Ponieważ Kościół zbudowany jest na tym fundamencie, bramy hadesu [stanu śmierci] nie zwyciężą go. Jezus nie pozwoli, by stan śmierci, w jakim znalazł się Kościół, zwyciężył go, lecz udziela mu chwalebnego zwycięstwa, które następuje wtedy, gdy o świcie dnia Tysiąclecia podnosi On Swe Ciało z umarłych. Jezus nie pozwoli także, by stan śmierci zwyciężył Wielką Kompanię, Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych, którzy także zbudowani są na tym fundamencie, lecz zniszczy go w odniesieniu do nich przez wzbudzenie ich z umarłych. Tekst ten nie może z pewnością odnosić się do miejsca szczęśliwości. Gdybyśmy się ograniczyli tylko do tego fragmentu jako takiego, mogłaby odpowiadać tu definicja piekła jako miejsca tortur. Jeśli jednak spojrzymy na niego zgodnie z innymi wersetami mówiącymi o szeolu i hadesie oraz planem Boga jako całością, jak to wyżej wyjaśniliśmy, o ileż bardziej odpowiednia jest definicja trzecia!