Epifaniczny tom 16 – rozdział 5 – str. 239
Bogacz w piekle – czy kiedykolwiek z niego powróci?
i niemocą utrapić [Bóg trapił Go niemocą w tym znaczeniu, że udzielił Mu przywileju składania własnego życia ofiarniczo za całą ludzką rodzinę], aby położywszy ofiarą za grzech duszę swoją [Jego ludzką istotę], ujrzał nasienie swoje [będzie miał potomków (Izaj. 65:23; Psalm 45:17), chociaż w tym życiu takowych nie posiadał], przedłużył dni swoich [będzie przedłużał dni swego nasienia, udzielając mu wiecznego życia]; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego, aby się szczęśliwie wykonało [zrealizuje On wszystkie dobre cele Boga, nie tylko w odniesieniu do ziemi, lecz także w odniesieniu do licznych wszechświatów, jakie stworzył Bóg, w miarę jak wieki będą następować po sobie, podczas gdy On będzie wypełniał przyszłe zamierzenia Boga. We wszystkich tych rzeczach poszczęści Mu się i zrealizuje On upodobanie Boga].
„Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycony będzie [patrząc na cierpienia, przez jakie przeszedł, będzie zadowolony, widząc wspaniałe owoce nie tylko dla Samego Siebie, lecz szczególnie dla Swego Ojca, następnie dla Kościoła i trzech pozostałych klas wybranych, a także dla rodziny ludzkiej. Potem, gdy wieki wieczności będą kolejno następowały po sobie, zobaczy On, że Jego cierpienia nie były daremne. To, czego dokonał, napełni Go czymś więcej niż tylko satysfakcją]. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój [trwanie przy prawdzie umożliwiło Mu ofiarę aż do śmierci, tak by mógł udzielić usprawiedliwienia najpierw Kościołowi, a następnie, w Wieku Tysiąclecia, światu ludzkości, w miarę okazywanego posłuszeństwa]; bo nieprawości ich on sam poniesie [te wspaniałe przyszłe rezultaty stały się możliwe dzięki temu, że nosił On ich niemoce jako karę za ich grzechy]. Przeto mu dam dział z wielkim [Bóg jest tym wielkim, który pozwoli Mu usiąść na Jego tronie i panować jako Przedstawiciel przez całe wieki, realizując Jego plan], a będzie dzielił łupy [Chrystus] z mocnymi [mocni to przede wszystkim Maluczkie Stadko, po drugie Wielka Kompania, po trzecie Starożytni