Epifaniczny tom 16 – rozdział 5 – str. 241

Bogacz w piekle – czy kiedykolwiek z niego powróci?

przewidziany przez Boga okup za wszystkich (1Tym. 2:6), łącznie z bogaczem.

      Trzeci zarzut wobec literalnej interpretacji jest taki, że jest ona sprzeczna z biblijnym poglądem na piekło. W ostatnim rozdziale, w piątej grupie tekstów omawialiśmy te z nich, które dowodzą, że piekło jest przeciwieństwem życia. Ż tego powodu nie będziemy ich tutaj powtarzać. Rozważyliśmy także wiele tekstów dowodzących, że piekło jest stanem nieświadomości. Obydwie te myśli, oddające biblijny pogląd na piekło, przeczą dosłownej interpretacji tej przypowieści. Obecnie podamy kilka dodatkowych biblijnych dowodów wyraźnie wskazujących, że śmierć jest stanem nieświadomości.

      Ijoba 14:21 to stosowny fragment, mówiący o zmarłym ojcu: „Będą zacni synowie jego, tego on nie wie; jeśli też wzgardzeni, on nie baczy”. Zmarły ojciec nie wie o niczym, co dotyczy jego dzieci, i dlatego nie może być świadomy. Nie wie, kiedy cieszą się szacunkiem, ani kiedy są w poniżeniu czy niełasce. Znajduje się on w całkowitej nieświadomości.

      Psalm 115:17: „Umarli nie będą chwalili Pana, ani nikt z tych, co zstępują do miejsca milczenia”. Werset ten nie może oznaczać tortur po śmierci, ponieważ ci, którzy zstępują do śmierci, wchodzą do miejsca milczenia, a więc nie mogą wydawać jęków niekończącej się agonii. Nie może się to także odnosić do raju szczęśliwości, ponieważ znajdujący się w takim stanie chwaliliby Pana, czego zmarli nie potrafią. A zatem ci, którzy wchodzą w stan milczenia, stan śmierci, są zupełnie nieświadomi.

      Psalm 146:3,4: „Nie ufajcie w książętach ani w żadnym synu ludzkim (…) Wyjdzie duch jego i nawróci się do ziemi swojej; w on dzień zginą wszystkie myśli jego”. Nasza ufność powinna być w Bogu i Chrystusie – nikim innym. Powodem, dla którego nie powinniśmy ufać książętom ani człowiekowi, jest to, że gdy ustaje ich oddech, powracają do ziemi i w tym samym dniu giną ich myśli. Przestają myśleć, stają się nieświadomi. A więc nie mogą być w mękach ani w szczęśliwości.

      Kazn. 9:5,6: „Bo ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczym nie wiedzą, i nie mają więcej żadnej zapłaty,

poprzednia stronanastępna strona