Epifaniczny tom 16 – rozdział 5 – str. 246
Bogacz w piekle – czy kiedykolwiek z niego powróci?
Bóg powiedział do Adama (1Moj. 2:17): „Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz”. Szatan był na tyle bezczelny, że całkowicie zaprzeczył Bogu, mówiąc do Adama i Ewy, a przede wszystkim do Ewy (1Moj. 3:4,5): „Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie; ale wie Bóg, że (…) będziecie jak bogowie, znający dobro i zło”. Słowa szatana oznaczały: tak naprawdę nie umrzecie, w rzeczywistości będziecie żyli nadal, lecz zmienicie poziom istnienia. Nie będziecie już istotami ludzkimi, lecz przemienicie się w istoty duchowe (bogów). Jeśli będziecie robić to, co się wam każe, będziecie doznawać szczęśliwości w tym nowym poziomie istnienia, lecz jeśli nie będziecie tego czynić, będziecie doznawać zła, będziecie męczeni. Tak więc ta okropna doktryna oparta jest na pierwszym kłamstwie szatana, które z pewnością pozostaje w sprzeczności z biblijną doktryną o tym, że umarli są nieświadomi. Jest to wielkie kłamstwo, którym szatan oszukał niemal cały świat, a uniknęli go tylko nieliczni. Skoro literalna interpretacja przypowieści o Łazarzu i bogaczu oparta jest na tym kłamstwie, odrzucamy ją jako nieprawdziwą.
Nasz piąty argument jest następujący: dosłowna interpretacja przypowieści o Łazarzu i bogaczu jest błędna, ponieważ jest przeciwna metodzie interpretacji przypowieści. Przypowieści powinny być rozumiane jako przypowieści, a nie jako literalne historie, np. gdy Jezus mówił o czterech rodzajach gleby (Mat. 13:3-23), nie miał na myśli literalnej ziemi, lecz cztery rodzaje serc, w których zasiewane jest Słowo Pana. Na przykład zasiani obok drogi to jednostki o twardych sercach, które nie przyjmują prawdy, lecz pozwalają, by ptaki – demony i fałszywi nauczyciele – przylatywały i wybierały prawdę z ich serca. Również przypowieść o pszenicy i kąkolu (Mat. 13:24-30) pokazuje, że przypowieści nie mogą być traktowane literalnie. Nie siano literalnej pszenicy ani literalnego kąkolu, lecz symboliczną pszenicę – prawdziwy lud Boży, oraz symboliczny kąkol -fałszywych chrześcijan. Podobnie powinna być traktowana przypowieść o Łazarzu i bogaczu – jako przypowieść. Literalne