Epifaniczny tom 16 – rozdział 5 – str. 249
Bogacz w piekle – czy kiedykolwiek z niego powróci?
Chrystusa jako Boskiego Narzędzia we wszystkich Boskich zamierzeniach. Przeszkadzałoby to realizacji Boskiego planu, szczególnie błogosławieniu synów ludzkich, przede wszystkim Kościoła, następnie Wielkiej Kompanii, potem Starożytnych i Młodocianych Godnych jako pozostałych wybranych klas, a na koniec przeszkodziłoby to błogosławieniu w odpowiednim czasie niewybranych, ponieważ w nasieniu Abrahama „błogosławione będą wszystkie narody ziemi” (1Moj. 22:18).
Przedstawiamy jedenaste zastrzeżenie do interpretacji literalnej: czyni ona Abrahama kłamcą, ponieważ, jak pamiętamy, Abraham powiedział bogatemu człowiekowi, że jego pięciu braci miało Mojżesza i proroków i że jeśli nie chcą słuchać ich, nie będą też przekonani nawet wtedy, gdyby ktoś wstał z umarłych. Biblia podaje nam, że wielu ludzi, którzy wcześniej nie uwierzyli kazaniu Jezusa i apostołów, uczynili to wtedy, gdy dowiedzieli się, że Piotr wzbudził Dorkę od umarłych (Dz.Ap. 9:42). Podobnie niektórzy uwierzyli wtedy, gdy dowiedzieli się, że Jezus wzbudził z martwych Łazarza (Jan 11:45). Tak więc Abraham oszukiwałby w tych dwóch przypadkach: gdybyśmy jego stwierdzenie wzięli literalnie, okazałby się kłamcą. Odrzućmy zatem literalną interpretację, ponieważ wypacza ona Boski plan.
Dwunastym zastrzeżeniem do literalnej interpretacji przypowieści o bogaczu i Łazarzu jest to, że interpretacja taka sprzeczna jest z kontekstem (Łuk. 16:14-18). Nauczeni w Piśmie i faryzeusze byli religijnymi nauczycielami dyspensacji Mojżeszowej za dni Chrystusa i dlatego Jezus mówił ludziom, by przestrzegali tego, czego uczono ich z prawa Mojżesza (Mat. 23:2, 3). Jednak ci religijni nauczyciele pogardzali Panem Jezusem, który został posłany przez Boga jako największy ze wszystkich nauczycieli. Wiedząc, jakie były ich uczucia wobec Niego i w jaki sposób pełnili oni funkcję rzeczników Mojżesza, powiedział do nich (w. 15): „Wy jesteście, którzy sami siebie usprawiedliwiacie przed ludźmi”. Chcieli uchodzić za sprawiedliwych przed ludźmi, natomiast przed Bogiem ich serca były obrzydliwością,