Epifaniczny tom 16 – rozdział 3 – str. 160
Światy i wieki Biblii – szczegóły (dok.)
Jaki zatem z tego punktu widzenia Jezus mógłby mieć cel, umierając za nich, jeśli już wcześniej byli bezpowrotnie straceni? O tych trzech łaskach nie tylko nie słyszała jednak większość pogan, lecz wielu innych podobnie umiera w takim samym stanie. Trzy czwarte rodziny ludzkiej umiera w niemowlęctwie, a więc nigdy nie czerpie błogosławieństw z tych łask. Wielu innych umiera w dzieciństwie, nie ciesząc się tymi błogosławieństwami. Nie znają ich także niezliczone rzesze ludzi obłąkanych. Judaizm i islam zaślepiają na te łaski kolejne miliardy. Sekciarstwo zaciemnia ten temat, w wyniku czego kolejne miliardy mają takie zamieszanie w tych sprawach, że prawie w ogóle nie czerpią z nich żadnych błogosławieństw. Widzimy zatem, że ogromna większość rodzaju ludzkiego umiera w ignorancji co do jedynego imienia pod niebem, przez które możemy być zbawieni, jeśli w ogóle będziemy zbawieni (Dz.Ap. 4:12).
Z tego powodu w tym życiu nie mieli oni możliwości uzyskania błogosławieństw gwarantowanych każdej istocie ludzkiej przez te trzy łaski. Nie mogą też ich osiągnąć w stanie śmierci, ponieważ Pismo Święte wyraźnie uczy, że w śmierci nie ma zmiany ani reformy, możliwości uzyskania zbawienia: „na którekolwiek miejsce upadnie drzewo, tam zostanie” (Kazn. 11:3). W stanie śmierci nie ma żadnej zmiany z tego powodu, że „nie ma żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie” (Kazn. 9:10). Skoro jest to stan, w którym niczego się nie wie, nic nie widzi, nie odczuwa, nie czyni, nie otrzymuje ani nie doznaje (Kazn. 9:5,6), nie może tam być żadnej zmiany. Jeśli zatem miliardy, które zmarły bez Chrystusa, bez nadziei i bez Boga na świecie, jako obcy przymierzom obietnicy (Efez. 2:12), w ignorancji lub zamieszaniu co do jedynego imienia, przez które zbawienie jest możliwe – mają mieć jakąkolwiek szansę uzyskania korzyści z łaski Boga dla wszystkich, śmierci Chrystusa za wszystkich i dzieła Ducha dla wszystkich w celu zbawienia, musi to nastąpić po obudzeniu ich z umarłych – w czasie drugiego adwentu naszego Pana i Dnia