Epifaniczny tom 16 – rozdział 3 – str. 169
Światy i wieki Biblii – szczegóły (dok.)
Rzym. 5:15-19; Dz.Ap. 3:19-21). To, co Adam utracił dla samego siebie i swego rodzaju – obraz i podobieństwo Boga oraz istnienie – Jezus zdobywa dla Adama i jego rodzaju na podstawie prawa zakupu – okupu. Okup jest zatem osią całego koła zbawienia. Jest on natychmiastową spłatą pierwotnej straty i gwarancją restytucji. „Syn człowieczy przyszedł, by szukać i zbawić to, co zginęło” – obraz i podobieństwo Boże, a w słusznym czasie z pewnością pomyślnie zakończy Swoją misję -przywróci chętnych i posłusznych do pierwotnej doskonałości, do obrazu Boga, jak również do pierwotnego panowania nad rajem – podniesioną ziemią – na podobieństwo Boga.
Środkiem, przy pomocy którego Królestwo Boże dokona restytucji, będzie prawo do życia Chrystusa i Jego prawa życiowe ofiarowane – nie utracone – przez Niego za Adama i jego rodzaj. Prawo do życia – przywilej doskonałej egzystencji w harmonii z Boskim prawem, oraz prawa życiowe – przywileje doskonałego środowiska, domu, pożywienia, powietrza, wody, społeczności z Bogiem i człowiekiem, panowanie nad ziemią, jej atmosferą i stworzeniami itd. – jakie ofiarował Chrystus, są dokładnymi odpowiednikami tego, co utracił Adam dla samego siebie i swego rodzaju. Dlatego ofiarowanie ich przez Chrystusa za Adama i jego rodzaj gwarantuje ich przywrócenie – restytucję – dla wszystkich chętnych i posłusznych z rodziny ludzkiej. Są one teraz wiarą przypisywane Kościołowi, by mógł on uczestniczyć ze swym Panem w ofiarowaniu ich dla służby Bogu, by tak jak nasz Pan, mógł być uwielbiony w Boskiej naturze i wraz z Nim w tej naturze udzielać ich chętnym i posłusznym ze świata w Wieku Tysiąclecia. W ten sposób Kościół jako Jego Współdziedzic i Oblubienica dostąpi przywileju uczestniczenia z Nim w oferowaniu światu restytucji.
Warunkiem, na podstawie którego Adamowi i jego rodzajowi zostanie zaoferowana restytucja – prawo do ludzkiego życia i prawa życiowe – będzie wiara i posłuszeństwo. Nie taka wiara, jakiej potrzebuje obecnie Kościół, kroczący wiarą, a nie widzeniem, lecz wiara, która wierzy w sprawdzalne dowody.