Epifaniczny tom 16 – rozdział 3 – str. 175
Światy i wieki Biblii – szczegóły (dok.)
jest Izaj. 65:20. Mówiąc o potysiącletnich warunkach w Izaj. 65:17-25, w wersecie 20 Jehowa zwraca nam uwagę na dwie klasy, które nie będą już istniały, przedstawicieli pierwszej z nich nazywając dziećmi, a przedstawicieli tej drugiej starcami, którzy nie dopełnili dni swoich, tzn. nie wypełnili ich dobrymi uczynkami. Zacytujmy ten fragment, podając w nawiasach stosowne wyjaśnienia: „Nie będzie tam więcej [nie będą już istnieć] nikogo w wieku dziecinnym [w tym samym wersecie każdego z tej klasy nazywa On później dziecięciem, które umiera przeklęte jako grzesznik w wieku 100 lat], ani starca, który by nie dopełnił dni swoich [który by nie wypełnił swoich dni w Tysiącleciu dobrymi uczynkami]; bo dziecię [osoba w wieku dziecinnym] we stu latach umrze, a jako grzesznik przeklęty będzie, kto umrze w stu latach [ponieważ nawet zewnętrznie nie będzie chciał zreformować swego złego postępowania]”. Rozumiemy zatem, że osoba w wieku dziecinnym oznacza tych, którzy w czasie Tysiąclecia zdecydowanie odmówią nawet zewnętrznego posłuszeństwa zarządzeniom Królestwa.
Wśród nich niewątpliwie będzie wielu nauczonych w Piśmie i faryzeuszy ze żniw Wieku Żydowskiego i Ewangelii (Mat. 23:33), którzy swymi grzechami, szczególnie przeciwko Boskiej prawdzie, tak bardzo podkopali swoje charaktery, że w niektórych przypadkach nie będą mogły ich zreformować nawet zabiegi Tysiąclecia. Starcy, którzy nie wypełniają swoich tysiącletnich dni dobrymi uczynkami, to ci, którzy pod koniec Tysiąclecia – w Małym Okresie – okażą się niegodni życia i zostaną skazani na wtóra śmierć. Dlatego klasy te nie będą już istnieć po Tysiącleciu. Na podstawie tych faktów wyciągamy wniosek, że wszyscy otrzymają przynajmniej stuletnią szansę reformy. Ci, którzy nie zechcą naprawiać się nawet zewnętrznie, po stu latach próby zostaną skazani na śmierć i w ten sposób całkowitą porażką zakończą swą próbę do życia, ponieważ jakakolwiek dłuższa próba z powodu ich niereformowalności byłaby bezużyteczna. Na podstawie tych faktów wyciągamy także wniosek, że ci, którzy będą się naprawiać, choćby zewnętrznie, nie będąc szczerymi w dobrych