Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 60
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
i ustanowienia Królestwa aż po nieskończone wieki, nazywany różnie: „przyszłym światem” (Żyd. 2:5), „wiekami wiecznymi” (Izaj. 45:17), „nowymi niebiosami i nową ziemią” (2Piotra 3:13), „dyspensacją pełni czasów” (Efez. 1:10) itp. Być może poniższy wykres najlepiej przybliży naszym umysłom ideę tych trzech światów:
Pierwszy świat – „świat, który wtedy był”, „stary świat” -trwał przez 1656 lat, od stworzenia i upadku człowieka aż do potopu. Był to porządek rzeczy, jaki panował wśród ludzi, zwłaszcza od upadku w grzech i przekleństwo aż do jego zakończenia w potopie za dni Noego. Był to zły porządek rzeczy, ponieważ królował w nim grzech, błąd i śmierć. Ponieważ jednak nie był tak zły jak ten, który nastąpił po nim, w przeciwieństwie do obecnego porządku rzeczy nie jest wyraźnie nazwany „złym światem”. „Świat, który wtedy był”, „stary świat”, składał się z dwóch części: (1) niebios i (2) ziemi. Gdy mówimy o jego niebiosach i ziemi, nie należy rozumieć, że chodzi o literalne niebiosa i ziemię tamtych dni; należy rozumieć, że chodzi o symboliczne, figuralne niebiosa i ziemię. Ktoś może jednak zapytać: Jaka jest różnica między literalnymi a figuralnymi niebiosami i ziemią?!”. Literalne niebiosa to oczywiście systemy planetarne i ich słońca, jakie widzimy ponad nami w bezchmurne noce, natomiast literalna ziemia to planeta, na której żyjemy, budujemy nasze domy i sadzimy ogrody. Literalne niebiosa i literalna ziemia używane są w Biblii jako figura będąca reprezentacją symbolicznych niebios i ziemi. Następujące skojarzenie myślowe, będące źródłem tych rzeczy, sugeruje użycie niebios w znaczeniu