Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 122
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
w pierwszą fazę doświadczeń związanych z tą prasą – wojną światową w roku 1914. Charakter i zniszczenie fałszywego Królestwa Bożego jest przedstawione również w symbolicznych niebiosach i ziemi, które są niszczone przez ogień (2Piotra 3:3-12; Sof. 3:8; Mal. 4:1). Podobna myśl, ukryta w obrazie trzęsienia ziemi, jest pokazana w Psalm 46:2-4, 7-10; Żyd. 12:26,27 i Obj. 16: 18-20. Pod wieloma figurami wydarzenie to jest opisane w Psalm 18:8-16. Psalm 50:3, 4 opisuje je jako ogień i wicher. Psalm 107:23-30 i Nah. 1:3,6,7 opisują je jako burzę na morzu i wicher. W Obj. 16:14; Sof. 3:8; Izaj. 13:4 jest ono nazywane bitwą. W Izaj. 28:2; Nah. 1:4,5,8 nazywane jest ono nawałnością gradu, wichrem wywracającym i gwałtowną powodzią wód. Izaj. 14:23 nazywa je miotłą spustoszenia. Tak więc Pismo Święte podaje nam wiele opisów tego wielkiego niszczącego ucisku, do którego pod koniec wieku wrzuceni będą niewierni i fałszywi chrześcijanie, tak jak pod koniec Wieku Żydowskiego potraktowane zostały plewy Izraela. W skupianiu się wszystkich w jakieś organizacje widzimy wiązanie kąkolu mające miejsce na naszych oczach. W fazie I i II wojny światowej widzieliśmy początek wrzucania snopków do figuralnego ognistego pieca. W ten sposób jesteśmy świadkami realizacji siódmego celu Wieku Ewangelii. Jego wynikiem będzie takie obrzydzenie rodzajowi ludzkiemu grzechu i rzeczy mu towarzyszących, że przygotuje to go na przyjęcie Królestwa Bożego.
Chociaż siedem celów Wieku Ewangelii, jakie dotychczas rozważyliśmy, jest podobnych do siedmiu celów Wieku Żydowskiego, pozostałe trzy cele Wieku Ewangelii nie znajdują odpowiedników w Wieku Żydowskim. Te trzy cele są zatem czymś nowym w planie Boga.
Pierwszym z tych trzech, a jednocześnie ósmym celem Wieku Ewangelii jest przygotowanie Wielkiej Kompanii do wiecznego życia i jej przyszłej urzędowej pracy. W innych tomach opisaliśmy Wielką Kompanię, gdzie też odsyłamy