Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 72
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
rzymsko-katolickiego, który zabiega o połączenie z Rzymem, w obecnych wysiłkach papieża połączenia kościołów grecko i rzymskokatolickiego itp. W ten sposób każdy koniec tego zwoju jest zwijany, a obydwa końce zbliżają się wzajemnie do siebie, tj. sekty protestanckie i katolickie stają się coraz bardziej wobec siebie przyjazne, chociaż nigdy nie staną się jednym ciałem, który to fakt pokazany jest w tym, że zwój ten przemija zwinięty z dwóch końców, zachowując je obydwa w nienaruszonym stanie aż do ostatecznego zniszczenia. Czy nie powinniśmy się cieszyć, że sekciarstwo – nie chrześcijanie, lecz sekciarskie systemy – zostaną niebawem zniszczone jako symboliczne niebiosa obecnego złego świata? Każdy miłujący prawdę i sprawiedliwość powinien się z tego radować.
Z powyższego punktu widzenia – rozróżnienia między literalnymi niebiosami i ziemią z jednej strony oraz symbolicznymi niebiosami i ziemią z drugiej strony – widoczna staje się harmonia tych dwóch pozornie sprzecznych grup tekstów. O ile wiemy, nie ma innego biblijnego sposobu logicznego i zgodnego z faktami zharmonizowania tych wersetów. Jako pobożni badacze Słowa, nie możemy ignorować obecności tych dwóch rodzajów tekstów. Naszym zadaniem jest, by poprzez nabożne studiowanie i korzystanie z pomocy zapewnionych przez Boga (Efez. 4:11-13) szukać harmonii na poziomie Biblii, rozumu i faktów, do czego zresztą nawołuje nas Pismo Święte: „Staraj się, abyś się doświadczonym stawił Bogu robotnikiem, który by się nie zawstydził i który by dobrze rozbierał słowo prawdy” (2Tym. 2:15; Izaj. 1:18). Wierzymy, że powyższe rozróżnienie tych dwóch grup wersetów jest dobrym rozbieraniem słowa prawdy na temat trwania i przemijania „niebios i ziemi, które teraz są”.
Skoro świat zniszczony przez potop (2Piotra 3:6) nie był literalnym wszechświatem ani rodzajem ludzkim, lecz istniejącym wówczas porządkiem rzeczy – komunistycznym społeczeństwem powierzonym opiece aniołów jako władz