Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 79
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
W wyniku tego w niekończących się wiekach trzeciego świata, jakie nastąpią po Tysiącleciu, nowe niebiosa i nowa ziemia i wszyscy w nich się znajdujący będą wielbić Boga (Obj. 5:13). W ten sposób Bóg, poprzez Swój plan działający w trzech dyspensacjach, światach Biblii, wyjdzie z konfliktu z szatanem jako niekwestionowany Zwycięzca, mszcząc wszelkie zło i wszystkie niepoprawnie złe istoty i doprowadzając wiernych do wiecznej doskonałości – niektórych na różnych poziomach istnienia w niebie jako nowe niebiosa, a innych, doskonałe istoty ludzkie, na ziemi jako doskonałą ziemię, w której na wieki mieszkać będzie sprawiedliwość (2Piotra 3:13). Cóż za wspaniały koniec, godny najwyższego pożądania!
Po przestudiowaniu trzech światów Biblii właściwe będzie zbadanie Wieków drugiego świata. Pierwszy świat nie był podzielony na Wieki, ponieważ od upadku człowieka aż do potopu nie było zmiany w metodzie postępowania Pana z człowiekiem – pozostawił go On pod zarządem aniołów jako władz duchowej kontroli. W tym czasie nie wchodził w przymierze z nikim z rodzaju ludzkiego, chociaż chętnie błogosławił, w ramach ograniczeń klątwy, wszystkich tych, którzy przychodzili do Niego, tak jak urzędnicy w więzieniu udzielają pewnych przywilejów godnym zaufania skazanym, których nie udzielają innym. Zgodnie z tą zasadą Bóg okazywał pewną łaskę, odpowiednią dla przekleństwa, Ablowi, Enochowi i Noemu, nie zawierając z nimi przed potopem specjalnego przymierza, chociaż po zawarciu takiego przymierza z Abrahamem Bóg jego łaskawymi warunkami sięgnął wstecz i objął nimi Abla, Enocha i Noego (Żyd. 11:4-7,39,40). W pierwszym świecie nie było żadnych Wieków właśnie dlatego, że w czasie od upadku do potopu między Bogiem a człowiekiem nie było ani przymierza, ani zmiany działania takiego przymierza. Wystąpiły jednak trzy zmiany w przymierzu działającym między Bogiem a pewnymi wybranymi jednostkami i narodami w czasie drugiego