Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 81
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
przymierze w każdym z tych wieków było odmienne. I tak, w czasie Wieku Patriarchów Bóg utrzymywał kontakty z patriarchami i ich rodzinami na podstawie ziemskich wyborczych zarysów Przymierza Abrahamowego. W czasie Wieku Żydowskiego Bóg otwarcie utrzymywał kontakty z cielesnym Izraelem jako narodem w oparciu o Przymierze Mojżeszowe, chociaż po udzieleniu Przymierza Synajskiego pozwalał On wiernym jednostkom cieszyć się tymi samymi warunkami Przymierza Abrahamowego w mniej otwarty sposób. Natomiast w trakcie Wieku Ewangelii Bóg utrzymuje kontakty z duchowym Izraelem w oparciu o pewne duchowe zarysy wyborcze Przymierza Abrahamowego.
Po wykazaniu ogólnych różnic w postępowaniu Pana w tych Wiekach przeanalizujemy obecnie pewne ich szczegóły, rozważając je w porządku chronologicznym. Rozpoczynamy zatem od pierwszego z nich – Wieku Patriarchów. Ogólnie mówiąc, Wiek Patriarchów rozpoczął się pod koniec potopu, częściowo dlatego, że w tym czasie Bóg zawarł szczególne przymierze z Noem i jego potomkami, by nigdy nie niszczyć potopem (symbolicznej) ziemi (1Moj. 9:8-17). Mówiąc bardziej precyzyjnie, Wiek Patriarchów rozpoczął się od przymierza z Abrahamem (1Moj. 12:1-5). Z powodu wstecznego działania błogosławieństw Przymierza Abrahamowego były one już wcześniej zastosowane do Noego, a nawet do Enocha i Abla (Żyd. 11:4-7,39,40). To właśnie z powodu wstecznego działania tego przymierza aż do Noego znajdujemy dodatkowe częściowe podstawy, by rozpocząć Wiek Patriarchów wraz z końcem potopu. Słowo patriarchowie oznacza pierwsi ojcowie. Ponieważ Noe, Abraham, Izaak i Jakub byli pierwszymi ojcami Izraela w tym okresie, nazywamy go Wiekiem Patriarchów, co przedstawiamy w pierwszym półkolu będącym częścią większego półkola naszego wykresu. Pomijając przymierze, by nigdy nie zniszczyć ziemi potopem, Bóg w tym okresie nie utrzymywał kontaktów opartych na przymierzu ze wszystkimi istotami ludzkimi, tj. ani z wyprzedzeniem, ani w żaden inny sposób