Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 113
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
tak wyraźnie uczące o wolnej łasce – miłości Boga, śmierci Chrystusa i dziele Ducha na rzecz całego rodzaju ludzkiego ku zbawieniu – w uświęceniu Ducha i w wierze prawdy czekajmy raczej na to, aż Bóg pozwoli nam zharmonizować obydwie doktryny, które widziane tak, jak to powyżej wyjaśniliśmy, stają się piękną harmonią. Oto główne wersety Biblii na temat wolnej łaski: 1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; Psalm 2:8; 22:28-30; 86:9; 98:2,3; Izaj. 2:2; 11:9; 25:6; 29:18, 24; 35:5, 6, 10; 40:5; 45:22, 23; 52:10; Jer. 31:34; Joela 2:28; Abd. 21; Łuk 2:10,31-34; Jana 1:9,29; 3:16,17; 12:32,33; 17:21; Dz.Ap. 3:19-26; 15:15-17; Rzym. 5:18,19; 8:19-21; 11:25-32; Efez. 1:10,11; 1Tym. 2:4-6; 4:10; Tyt. 2:11; 3:4; Żyd. 2:9; 1Jana 2:2; Obj. 15:4; 22:17. Niech Pan błogosławi nasze umysły i serca przy rozważaniu tych wersetów. Doktryny wyboru i wolnej łaski w ich wzajemnych relacjach od wieków wprawiają chrześcijan w duże zakłopotanie, lecz z powyższego punktu widzenia są całkowicie harmonijne, zadowalające dla umysłu i wzmacniające, w doskonałej zgodzie ze sobą, z innymi wersetami, rozumem i wszystkimi znanymi dotychczas faktami, jak również z charakterem Boga, okupem Chrystusa i działaniem Ducha Świętego.
Zatrzymajmy się nieco dłużej przy analizie wyboru Kościoła na Oblubienicę i współdziedzica Chrystusa. Tematowi temu poświęcona jest znaczna część Biblii, ponieważ Jezus i Kościół jako Pomazańcy Boga są tajemnicą zakrytą od wieków i pokoleń, lecz teraz (w czasie Wieku Ewangelii) objawioną świętym (Kol. 1:26). Tajemnica ta jest głównym tematem Biblii, ponieważ Jezus i Kościół są głównymi bohaterami Boskiego planu, który naprawdę jest cudowną sztuką; szatan i upadli aniołowie jako jego towarzysze są czarnymi charakterami tego dramatu. Pismo Święte traktuje o Chrystusie i Kościele we fragmentach literalnych i symbolicznych, podając na ich temat nauki doktrynalne, etyczne, typiczne, historyczne i prorocze