Epifaniczny tom 16 – rozdział 1 – str. 23
Wykres Boskiego Planu – ogólniki
a nie chcieliście. Oto wam dom wasz pusty zostanie” (Mat. 23:37,38; 24:1; 26:1,2; Łuk. 19:41; 13:34,35).
Tak, ich dom rzeczywiście został pusty. Do dzisiejszego dnia wszyscy oni są świadkami tego spustoszenia. Niektórzy z nich zaczynają dostrzegać, że ich narodowe kłopoty datują się od czasu ukrzyżowania Mesjasza. Niektórzy z nich zaczynają to teraz dostrzegać i z tęsknotą spoglądają na Niego, tak długo odrzucanego Mesjasza.
Po śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana rozpoczęło się NOWE DZIEŁO. Gdy umierał, nie umarł tylko za Izraela, lecz dzięki Bogu także za Was i za mnie – pogan. Jezus Chrystus objawił się po to, „aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował” (Żyd. 2:9). To szczególne dzieło Wieku Ewangelii datuje się od dnia Pięćdziesiątnicy. Ostatnie słowa naszego Pana do Jego uczniów brzmiały: „idąc tedy, nauczajcie WSZYSTKIE narody” (Mat. 28:19). Ewangelia, która miała być głoszona, rzeczywiście była „dobrą nowiną wielkiej radości dla wszystkich ludzi” – Żydów i pogan, niewolników i wolnych, bogatych i biednych, mężczyzn i kobiet – wszystkich ludzi.
Ilu jednak przyjęło poselstwo Ewangelii? Czy Bóg w obecnym wieku usiłował nawrócić świat? Jeśli nie, jaką pracę wykonywał? Apostoł Piotr mówi nam, że „Bóg wejrzał na pogan, aby z nich wziął lud imieniowi swemu” (Dz.Ap. 15:14). Nie wziął wszystkich z nich, lecz wybierał spośród nich (znowu mamy wybór) ludzi, którzy mieli nosić JEGO IMIĘ.
(Ilustracja mężczyzny wybierającego żonę, która ma nosić jego nazwisko – nie dowolną kobietę, nie każdą kobietę, lecz tę, którą sam wybrał).
(Porównanie oblubienicy Chrystusa, o której apostoł mówi jako o „poślubionej czystej pannie”).
Inną figurą używaną przez apostołów dla zilustrowania bliskiego związku istniejącego między Chrystusem a tymi, których wybiera On do noszenia Jego imienia, jest figura głowy i ciała. Chrystus jest „GŁOWĄ nad wszystkim kościołowi, który jest jego