Epifaniczny tom 5 – rozdział 7 – str. 488
Dwa domy – zbudowane i wypróbowane
Postępując w ten sposób, budują część swej struktury charakteru na Chrystusie jako na opoce.
(15) Ci, którzy stają się utracjuszami koron, mieli przed sobą ten sam ideał, a Chrystus wykonywał w stosunku do nich tę trzecią funkcję Swego dzieła jako Uświęciciela, aby umożliwić im uczynienie ich wyboru i powołania do Królestwa pewnym. Niektórzy z nich dobrze reagowali przez długi czas; inni dobrze reagowali przez pewien czas; natomiast niektórzy z nich nie reagowali prawie wcale. Ostatecznie reakcja ich wszystkich była bardzo słaba. Znużyli się czerpaniem od Pana pełnego, stosownego oświecenia; nie poddawali się wiernie przekształcającemu wpływowi Słowa; nie używali wystarczająco swych władz jako nowe stworzenia, by stać się w pełni niebiańskimi w swych uczuciach i wynikających z nich łaskach; nie wykorzystywali dostatecznie wspomagających i powstrzymujących opatrzności, jakie nasz Pan uruchamiał dla ich dobra; znużyli się pracą usuwania starego kwasu grzechu, samolubstwa i światowości w stopniu wystarczającym do tego, by stać się nowym zaczynem, pozbawionym kwasu. Łączenie przez nich niebiańskich myśli, motywów, słów i czynów z myślami, motywami, słowami i czynami samolubnymi i światowymi nie tylko przeszkodziło w rozwinięciu przez nich nowego stworzenia w każdym dobrym słowie i czynie, lecz wytworzyło mieszaninę niebiańskiego i światowego sposobu myślenia oraz mieszaninę łask Ducha i wad ciała, co dało im cechę zwaną w Piśmie Świętym dwoistym umysłem. Nie mogło to doprowadzić do budowania przez nich w tym trzecim zarysie uświęcenia na Chrystusie jako na opoce, tak jak było to w przypadku ich wiernych braci, lecz spowodowało, że w zakresie uświęcenia budowali na Nim jako na piasku.
(16) Według 1Kor. 1:30 czwartym urzędowym dziełem Chrystusa wobec nas w procesie zbawienia jest wyzwolenie, którym staje się On dla nas od Boga. Stanie się przez Niego naszym wyzwoleniem oznacza, że otrzymał On zadanie