Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 398
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
w celu objawienia członków wtórej śmierci jako takich stanie się oczywiste, gdy weźmiemy pod uwagę szczególnie pierwsze przesiewanie, w którym zaprzeczano okupowi; drugie przesiewanie, w którym zaprzeczano planowi i Słowu Boga, łącznie z okupem; oraz piąte przesiewanie, w którym zaprzeczano ukrytej tajemnicy i udziałowi Kościoła w ofierze za grzech (Żyd. 10:26-29). Z punktu widzenia pierwszego pytania naszego tekstu, działania Pana w okresie Paruzji miały więc na celu odłączenie tych, którzy zachowywali Ducha świętego, od tych, którzy go tracili – pozostających nowymi stworzeniami od członków wtórej śmierci. Wnioskujemy zatem, że jedną z misji naszego Pana w drugim adwencie było odłączenie członków wtórej śmierci od Jego prawdziwego ludu, czego też On rzeczywiście dokonał, i to niemal wyłącznie przez pięć przesiewań Żniwa.
(4) Kolejną misją naszego Pana w drugim adwencie jest odłączenie Wielkiej Kompanii od Maluczkiego Stadka. Okaże się to prawdą po dokładnym rozważeniu drugiego pytania. Powyżej zwróciliśmy uwagę na prawidłowe tłumaczenie drugiego pytania: „kto się ostoi, gdy On objawi”? Zwróciliśmy też uwagę na to, że to poprawne tłumaczenie sugeruje, iż wyrażenie „gdy On objawi” oznacza szczególny okres Epifanii. Pytanie to dotyczy zatem głównego celu Epifanii, w przeciwieństwie do głównego celu Paruzji, zawartego w pierwszym pytaniu. To, że drugie pytanie oznacza oddzielenie Wielkiej Kompanii od Maluczkiego Stadka jako działalność okresu Epifanii pokazane jest w znaczeniu słowa ostać się, w kontraście do znaczenia słowa przetłumaczonego w pierwszym pytaniu jako znieść. Co oznacza użyte w tym wersecie słowo ostać się? Rzym. 5:2 udziela nam pomocy w odpowiedzi na to pytanie. Po omówieniu w wersecie 1 naszego usprawiedliwienia z wiary, jako pierwszego etapu zbawienia Wieku Ewangelii, w wersecie 2 św. Paweł w następujący sposób mówi o wysokim powołaniu, jako drugim etapie zbawienia: „Dzięki któremu