Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 401
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
chociaż byli wówczas poszczególni nieobjawieni utracjusze koron. Niewłaściwe było więc wtedy „osądzanie” tego lub tamtego jako członka Wielkiej Kompanii, a to z dwóch powodów: (1) ponieważ nikt z nas nie jest w stanie czytać ani doświadczać serca, ten sam akt popełniony przez dwie osoby w jednym przypadku mógł prowadzić do utraty korony, a w drugim nie, a to z powodu różnych zdolności duchowych itp.; koronę mogły też stracić obydwie takie osoby lub nie traciła jej żadna z nich; oczywiste jest, że nie mogliśmy wówczas wiedzieć, jaki czyn mógł doprowadzić do utraty korony, a więc nie mogliśmy wiedzieć, kto ją stracił; (2) ponieważ Bóg w tamtym czasie nie ujawnił nam, jaka rzecz objawiała przynależność do Wielkiej Kompanii, nie wiedzieliśmy, w jaki sposób można było określić, kto utracił koronę. Nie byliśmy zatem wtedy przygotowani na rozpoznanie tego, kto wśród nowych stworzeń był, a kto nie był utracjuszem korony. Stąd niestosowność wskazywania przez nas w tamtym czasie na jakiekolwiek nowe stworzenie jako utracjusza korony, a także stosowność ówczesnego ostrzeżenia naszego Pastora, by nie próbować tego czynić.
(7) Kolejny wniosek, jaki można wyciągnąć jest następujący: obecnie właściwym jest wskazywanie objawionych utracjuszy koron jako takich, ponieważ teraz nadszedł czas na odłączenie utracjuszy koron od tych, którzy je zachowują. Nasz Pastor mówił nam, że gdy antytypiczny Elizeusz zostanie objawiony jako odrębny i różny od antytypicznego Eliasza, właściwym będzie wskazywanie takich objawionych jednostek antytypicznego Elizeusza jako członków Wielkiej Kompanii („Raport konwencyjny” 1916, 198, pyt. 10; R-5950, kol.1). Zatem teraz musi być jakiś znak, nieznany nam jako taki w Paruzji, dzięki któremu możemy ich rozpoznać. Tym znakiem nie jest kwestia charakteru, ponieważ obecnie jesteśmy tak samo mało kompetentni jak w Paruzji do decydowania o tym na podstawie charakteru. Znakiem, którego Bóg nam udzielił jako objawienia przynależności do Wielkiej Kompanii nie jest charakter, lecz rewolucjonizm (Psalm 107:10, 11) przeciwko naukom i zarządzeniom Pana, tzn. odrzucanie nauk