Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 403
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
w tyglu, po czym zapalał i podtrzymywał pod nim ogień o wysokiej temperaturze. Pod wpływem gorąca ruda zaczynała się rozpadać, a żużel – wyciekać z porów rudy niczym symboliczny pot. Gdy zebrała się znaczna ilość żużlu, rafinator wybierał go dużą łyżką. W końcu temperatura ognia wypaliła ze srebra cały żużel. Gdy został on w całości wybrany, w tyglu pozostawało czyste srebro – oczyszczający ogień całkowicie oczyścił srebro. Co to przedstawia? Odpowiadamy: W symbolach Biblii srebro zazwyczaj używane jest do przedstawienia prawdy (Przyp. 10:20; 25:11; Pieśni.Sal. 3:10; Izaj. 1:22; 60:9; Joela 3:5; Łuk. 15:8; 1Kor. 3:12). Ruda srebra, jako mieszanina srebra i żużlu, odpowiednio przedstawia mieszaninę prawdy i błędu. Nasz Pan, przedstawiony w powyższych słowach jako ogień rafinatora w czasie Paruzji i Epifanii, sugeruje zatem myśl, że przy pomocy symbolicznego gorąca w umysłach ludu Bożego wypala On żużel błędu z rudy srebra prawdy. Czynił to w Paruzji i obecnie czyni to w Epifanii.
(9) Lecz ktoś może zapytać, dlaczego takie działanie jest konieczne? Sprawiła to praca pewnej kobiety. Nie mamy oczywiście na myśli kobiety literalnej, lecz symboliczną. Mat. 13:33 mówi, że kobieta ta wzięła kwas i rozczyniła go w trzech miarach mąki, w wyniku czego cały zaczyn się zakwasił. Rozumiemy, że tą kobietą jest kościół nominalny, szczególnie Kościół katolicki, który wmieszał kwas błędu do prawdziwej wiary, prawdziwej nadziei i prawdziwej miłości (trzy miary mąki), podanych przez Jezusa i Apostołów, aż w końcu przesiąkły one błędem. Gdy nasz Pan powrócił w Paruzji, zgodnie z Jego pytaniem („Gdy przyjdzie Syn człowieczy, czy znajdzie wiarę na ziemi?”) nie znalazł wiary w umysłach tych, którzy są Jego, lecz zastał tam mieszaninę prawdy i błędu – symboliczną rudę srebra. By usunąć żużel błędu z naszych umysłów, musiał