Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 415
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
Rafinator i Polerowacz prawdy, a nie Jego narzędzia, bez względu na to, jak bardzo używa ich jako Swe usta i rękę.
(21) Szósta część misji drugiego adwentu naszego Pana wobec tych, którzy są Jego, przedstawiona jest następującymi słowami: „Będzie oczyszczał [gruntownie polerował, rozwijał] synów Lewiego i będzie ich płukał jak złoto i srebro”. Słowo przetłumaczone jako oczyszczał to czasownik, od którego pochodzi rzeczownik w poprzednim zdaniu przetłumaczony jako oczyściciel, co – jak zauważyliśmy – nie oznacza tego, który usuwa żużel błędu, lecz tego, który rozwija srebro prawdy. Dlatego czasownik ten powinien być tutaj oddany słowem polerować, rozwijać. Użyta tutaj forma czasownikowa w języku hebrajskim wskazuje, że chodzi o ideę gruntownego polerowania, rozwijania. W czwartym punkcie zauważyliśmy powyżej, że Pan usuwa z nas nasze wady, co jest destruktywną częścią rozwijania charakteru. Tutaj pokazana jest druga, konstruktywna strona tej działalności, ponieważ oznacza ona, że tym, którzy są Jego, nasz Pan umożliwia wzrost, stanie się mocnymi, zrównoważonymi i skrystalizowanymi w podobieństwie do Chrystusa. Czasownik płukał, użyty w drugim zdaniu, nie przeczy temu, lecz raczej potwierdza to z następującego punktu widzenia: ta część naszego konstruktywnego rozwoju charakteru, która jest w nas już wypracowana, staje się w nas narzędziem do niszczenia naszych wad, a przez taką destruktywną pracę – używanie – następuje jej rozwój w charakterze (Rzym. 8:13; 12:21; Żyd. 5:14; Gal. 5:16, 17). Ta część naszego tekstu traktuje zatem o konstruktywnym działaniu naszego Pana w stosunku do naszych charakterów, w przeciwieństwie do Jego destruktywnego oddziaływania na nie, na co nasza uwaga została zwrócona wcześniej.
(22) Synowie Lewiego w tym wersecie to Maluczkie Stadko i Wielka Kompania, co staje się oczywiste na podstawie typu. Typiczni synowie Lewiego to potomkowie Jakuba przez jego syna Lewiego. Przy Synaju zostali oni podzieleni na dwie klasy – ofiarujących i ich pomocników, zwykle zwanych kapłanami i Lewitami. W Izraelu zajęli oni miejsce pierworodnych