Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 439
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
głową, Papiestwo wyszło z otchłani – błędu (Obj. 11:7). Gdy stawało się głową po raz drugi – tą ósmą, również wyłoniło się z otchłani – błędu w postaci roszczeń do świeckiej władzy z Boskiego prawa, jako rzekomo koniecznego wymogu jego urzędu (w. 8), lecz Bóg stwierdza, że wkrótce pójdzie ono na zniszczenie.
(48) Gdy lud Boży wyjaśniał poselstwo i sprawy istotne dla tomu P 3, uczył on, że tak zwane Chrześcijańskie Cesarstwo Rzymskie, Cesarstwo Zachodnie, Królestwo Herulów, Królestwo Ostrogotów i Papiestwo – pięć królów – upadły, przestały istnieć, oraz że panowało kolejne (szóste z królów, głów Obj. 17), tj. Włoskie Królestwo rodu Savoy. Nie rozumiejąc jego charakteru, zapowiadał on także nadejście następnego – siódmego, którym okazało się Faszystowskie Państwo Włoskie. Nie znał on dokładnie długości istnienia tego, co okazało się Faszystowskim Państwem Włoskim, lecz na podstawie wersetu 10, a także chronologii wiedział, że jego istnienie będzie krótkie. Prawdopodobnie będzie ono istniało aż do symbolicznego trzęsienia ziemi, chociaż może upaść wcześniej, a gdyby tak się stało, papiestwo zdobyłoby wyłączną władzę w Rzymie. Gdyby bowiem przed armagedonem miała tego dokonać jakaś inna władza, byłoby dziewięć głów, co jest sprzeczne z wersetami 9-11. Lud Boży często błędnie mówił o nadejściu ósmej bestii, nazywając ją bestią bez głowy, błędnie rozumując, że będzie nią forma rządu po rewolucji. Jego pomyłka w tej sprawie nie jest pokazana w słowach anioła. Wprost przeciwnie, gdy anioł po raz pierwszy cokolwiek mówi o ósmym (królu, tj. głowie), mówi o nim jako o czymś już istniejącym: „A bestia … jest ósmym [królem]”. Dowodzi to, że prawdziwa interpretacja miała być wyraźnie ogłaszana przez lud Pana dopiero wtedy, gdy pojawi się już bestia jako ten ósmy (król, tj. głowa). Wypełnienie ostatecznie pozwoliło nam zrozumieć jego