Epifaniczny tom 5 – rozdział 6 – str. 456
Misje naszego Pana w Paruzji i Epifanii
(Dz.Ap. 1:7). Dlatego nasze próby wyjaśnienia tych spraw, niebędących jeszcze na czasie, z konieczności doprowadziły do błędnego zrozumienia prawdopodobieństw. (2) Pan chciał nas wypróbować odnośnie tego, czy będziemy wystarczająco pokorni, by uznać i odrzucić choćby błąd prawdopodobieństwa, czy też będziemy próbować chronić siebie przez ukrywanie go. (3) Przez to doświadczenie Pan pragnął objawić zarówno wiernych, jak i niewiernych, dobrze wiedząc, że wierni – nie działając w pośpiechu – będą czekać na wyjaśnienie przez Pana tej kwestii we właściwym czasie (Izaj. 26:3; 28:16), i w ten sposób zostaną zachowani w tej próbie (Psalm 119:165), natomiast niewierni zostaną objawieni jako tacy i potkną się (Izaj. 28:13). (4) Pan pragnął, by przeciwnicy mieli okazję szydzić, by jeszcze bardziej mogły związać ich więzy błędu (Izaj. 28:22). Pod tymi czterema względami cele Pana zostały osiągnięte, ku Jego zadowoleniu.
(68) Prosimy zwrócić uwagę na podobieństwa między naszą pomyłką w tej sprawie a pomyłką naszego Pastora w kwestii wyzwolenia Kościoła do października 1914 roku. (1) W obydwu przypadkach prawda wychodziła częściowo, tak jak według Izaj. 28:10,13 prawda staje się prawdą na czasie, ponieważ Pan od razu nigdy nie podaje pełnej prawdy na żaden temat. (2) W obydwu przypadkach odnośne myśli zawierały częściowe prawdy. (3) W obydwu przypadkach położone fundamenty pozostały nienaruszone. (4) W obydwu przypadkach podjęto próbę wyjaśnienia pewnych niejasności przed właściwym czasem. (5) W obydwu przypadkach zapowiedzi czasowe zostały podane jako prawdopodobne, a nie jako pewne. (6) W obydwu przypadkach pomyłki dotyczyły rzeczy niebędących jeszcze na czasie. (7) W obydwu przypadkach prawda na czasie została podana przez odnośnych sług, a nie przez wrogich im krytyków. (8) W obydwu przypadkach pomyłka została dostrzeżona i poprawiona przed nadejściem błędnie podanego czasu. (9) W obydwu przypadkach przed nadejściem błędnie podanego czasu odnośna prawda na czasie stała się dla nich jasna i została przez nich ogłoszona. (10) W żadnym wypadku pomyłka ta nie doprowadziła do tego,