Epifaniczny tom 5 – rozdział 5 – str. 263
OSIEM MAŁYCH I DUŻYCH
ZNAMIENNYCH DNI
OSTATNIE DOŚWIADCZENIA JEZUSA TYPEM OSTATNICH DOŚWIADCZEŃ KOŚCIOŁA – OSIEM MAŁYCH ZNAMIENNYCH DNI – POSŁOWIE NAPISANE W MARCU 1930 ROKU – OSIEM DUŻYCH ZNAMIENNYCH DNI – PIĘTNAŚCIE WCZEŚNIEJSZYCH WYDARZEŃ SZÓSTEGO DUŻEGO ZNAMIENNEGO DNIA – PÓŹNIEJSZE WYDARZENIA SZÓSTEGO DUŻEGO ZNAMIENNEGO DNIA – INTERPOLACJA FRAGMENTÓW MAT. 27:51-54 – PYTANIA BEREAŃSKIE
Doświadczenia Maluczkiego Stadka, częściowo należące do przyszłości, a częściowo – do przeszłości, są pokazane w ostatnich sześciu dniach życia naszego Pana oraz w dwóch następnych. Szczegóły tych ośmiu dni są niezmiernie interesujące w typie i antytypie, o czym się za chwilę przekonamy. To, że końcowe doświadczenia Jezusa są typem pozbawienia Kościoła przywilejów jako rzecznika do chrześcijaństwa przez kościół i państwo jest oczywiste na podstawie faktu, że bracia, łącznie z Apostołami (Dz.Ap. 4:23-28), cytowali Psalm 2:1,2 i stosowali go do odrzucenia Jezusa przez kościół i państwo. Wiemy jednak, że Psalm 2:1,2 ma zastosowanie do końca tego Wieku. Celowość stosowania do Jezusa tego fragmentu, który odnosi się do końca tego Wieku, jest słuszna tylko z jednego punktu widzenia: że wydarzenia związane z odrzuceniem Jezusa są typem wydarzeń przy końcu Wieku, związanych z odrzuceniem Kościoła od jego przywilejów rzecznika w chrześcijaństwie. Jest to nasz pierwszy powód dla wniosku, że końcowe doświadczenia Jezusa przedstawiają doświadczenia Kościoła przy końcu Wieku. Nasz drugi powód jest następujący: Mat. 27:8,9 [imię Jeremiasza zostało tutaj przez kopistę wstawione zamiast Zachariasza] odnosi Zach. 11:12, 13 do zdradzenia Jezusa. Kontekst pokazuje jednak, że wersety z Zachariasza dotyczą zdradzenia Kościoła przy końcu Wieku. W jaki zatem sposób Mateusz mógł pod natchnieniem zastosować ten fragment do Jezusa? Wersety odnoszące się do Kościoła mogły być odniesione do Niego tylko z tego